สวรรค์ชั้น 7

และแล้ว ฉันก็ยังไม่ได้อัพโหลดรูปดอกไม้เจ้าสาวที่ฉันแย่งชิงมาได้!! เอ แต่วันก่อนดูที่วิดีโองานแต่งงาน ฉันยื่นช่อดอกไม้ช่อนั้นให้ป้าอู๋ผู้ร้องเพลงอลังในงานนินา ป้าอู๋บอกว่าอย่างนี้ก็ต้องโอนการเป็นเจ้าสาวให้ป้านะสิ คราวนี้มนต์ขลังแห่งช่อดอกไม้เจ้าสาวจะยังอยู่มั้ยหนอ



วันนี้ฉันดีใจอีกแล้ว ที่เจอหนุ่ม (ไม่ค่อยนัก) ต่างแดนที่รู้จักและชื่นชอบผลงานของมาร์จอเน่ ซาทราพิ ทั้งที่ฉันแปลแล้วและกำลังแปล รู้แบบที่รู้ว่ารู้จริงๆ ไม่ใช่แค่เพื่อให้คุยภาษาเดียวกัน นอกจากนี้ รุ่นพี่ใหญ่ในวงการแปลยังให้ทั้งคำแนะนำ ความช่วยเหลือ และความร่วมมือ น้ำใจของพี่ ณัฐพัดชา ซาบซึ้งมากค่ะ แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยอยากจะเอ่ยชื่อเพราะ ความที่ออกจะกะเปิ๊บกะป๊าบของดิฉัน อาจพูดจาอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควรได้



ใครอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ ขอให้คิดซะว่า คนที่พุธตกมรณะก็เป็นเช่นนี้แล โปรดอย่าถือสานะเจ้าคะ



วันนี้อยากพูดเรื่องอาชีพใหม่ (ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเป็นอาชีพได้รึเปล่า เพราะ แทนที่จะทำแล้วได้เงิน กลับเสียตังค์) ฉันไปเป็นนักร้องอาสาสมัครที่ร้าน Seven Heaven จตุจักร โครงการ 7 ซอย 1 ร้านเจ้าของเดียวกับ VIVA ที่โครงการ 26 ฉันเพิ่งค้นพบร้านนี้ได้ไม่นานแต่รู้สึกว่าเป็นห้องรับแขกบ้านฉันได้อีกห้องนึง

หน้าที่ของฉันตอนนี้ก็ต้องอัพเดทตัวเอง ท่องเพลงที่ร้องได้ให้ขึ้นใจ และหัดร้องเพลงใหม่ๆ จะได้มั่นใจที่เวที ควรจะเป็นเพลงฝรั่งนะ เพราะแขกที่เข้าร้านส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ อาจต้องหัดร้องเพลงจีน ญี่ปุ่น เกาหลี อย่างละเพลง เพื่อเป็น entertainer ที่สมบูรณ์

ว่าแล้วก็จะอัพรูปร้าน Seven Heaven ให้ดูกัน ติดไว้สองเรื่องแล้วนะเนี่ย จะได้ทำเมื่อไหร่ละเนี่ย

เงินที่แตกต่าง

เมื่อวาน ฉันไปศูนย์สิริกิติ์เพื่อเก็บหนังสือที่ขายไม่หมด ได้รับสายจากสนพ.วงกลมตั้งแต่วัน บอกให้ไปเคลียร์เงินตั้งแต่หกโมงเย็น ฉันเลยบอกว่านัดเด็กไปช่วยขนหนังสือตอนสองทุ่ม ทางร้านบอกว่า ไม่ต้องขนหรอก ตอนที่รับสาย ฉันก็คิดว่าอาจจะเหลือสักสามสี่เล่ม พอไปถึงที่บูธ หกโมงกว่าๆ เหลือบมองดูหนังสือของกำมะหยี่ที่บูธ...

หาไม่เจอ!

สรุปว่าขายหมด (ขายหมดจริงๆ) ฉันมีหน้าที่ไปรับเงิน ตกใจเหมือนกันกับจำนวนเงินที่ได้รับ และเมื่อรวมกับอีกสองบูธแล้ว มันมากจนฉันตกใจ อาจเป็นเพราะฉันไม่ได้คิดไว้ล่วงหน้าว่าควรจะได้กี่บาท ทั้งๆ ที่ก็ขนหนังสือไปส่งที่บูธต่างๆ ด้วยตัวเอง มันไม่ได้มากมายอะไรนักหรอกนะ สมัยที่ฉันเป็นมนุษย์เงินเดือนหรือเล่นหุ้น แป๊บๆ ก็อาจจะได้มากกว่าที่ได้วันนี้เสียอีก

แต่ ความสุขที่ได้จากการกำเงินจากการขายหนังสือของสำนักพิมพ์ ของหนังสือที่ฉันแปลเอง ที่เห็นน้องมาเดินถามหาแพร์ซโพลิสเล่ม 2 ในวันสุดท้าย และรอให้ฉันกลับไปเอาหนังสือจากที่รถมาให้ เพราะที่บูธอัลเทอร์เนทีฟ ไรเตอร์ก็หมด ลืมนึกไปว่าที่บูธพันธมิตรอีกสองบูธคือของพี่แป๊ดกับของคุณจ้อกก็ยังมีติดอยู่

น้องขอลายเซ็นที่ฉันไม่ค่อยคิดว่าจะมีคนอยากได้เท่าใดนัก ไม่แค่นั้น เมื่อน้องจากบูธนี้ไปแล้ว และฉันเก็บหนังสือและเคลียร์เงิน กำลังจะเดินไปที่รถเพื่อไปกินแชร์กับญาติ ฉันก็เห็นน้องคนเดิมอยู่ในบูธอื่นกำลังอ่านมินิบุคแพร์ซโพลิสเล่ม 2 อดไม่ได้ แอบไปกระซิบว่า เอาไว้อ่านที่บ้านก็ได้ค่ะ

ฉันขนลุกและรู้สึกชาอยู่หลายครั้งเมื่อวานนี้ เงินน้อยกว่าแต่ความสุขเหลือล้น สงสัยฉันจะดูเด็กลงด้วยเพราะอดรีนาลีนหลั่ง!!

ช่อดอกไม้เจ้าสาว-นางงาม-มินิบุค

ง่ายๆ ตรงไปตรงมา ระหว่างที่น้องนักศึกษาชูมินิบุค แพร์ซโพลิสเวอร์ชั่น 2 (ที่นำเรื่อง "ผัก" มาไว้แทน "ฮิญาบ" ของเวอร์ชั่นแรก อีกทั้งรวมความคิดเห็นจากผู้อ่านแพร์ซโพลิสเวอร์ชั่นภาษาไทยของคุณวีระกิจและคุณนุ้ย เรายังจัดให้โหวตลงคะแนนที่http://www.gammemagie.com/ ว่าอยากให้กำมะหยี่จัดพิมพ์หนังสือเล่มใดของมาร์จอเน่ ซาทราพิ เป็นเล่มต่อไป) โบกสะบัดและวางกระจายตามจุดประชาสัมพันธ์ของงานมหกรรมหนังสือ เปิด DVD Persepolis rerun มันทั้งวัน ยัยผู้แปลแวะไปแป๊บ ดูแลให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเรียบร้อย แวะไปยิ้มหวานกับบรรดาเจ้าของบูธผู้ใจดีที่น่ารัก ยินดีให้กำมะหยี่นำหนังสือไปฝากขาย อันได้แก่ บูธ สนพ.วงกลม L01 บูธ พี่แป๊ด M16 (ชื่อโหดมากแต่จำแม่นที่สุด) บูธอัลเธอร์เนทีฟ ไรเตอร์ N 07 และบูธผู้พิมพ์หนังสือของเราทุกเล่ม คุณจ้อก P11 อ้อ เกือบลืม บูธร้านนายอินทร์ผู้จัดจำหน่ายหนังสือของสำนักพิมพ์กำมะหยี่ทุกเล่ม และยังยินดีให้กำมะหยี่ยึดพื้นที่นักเขียนพบนักอ่านเปิด DVD Persepolis พร้อมแจกมินิบุคกับผู้มาเยี่ยมเยือน

พูดไปตั้งยาว จะบอกว่า ทำงานแล้วนะ ถึงไปงานแต่งงานเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาน่ะ หมู่นี้ไม่ค่อยได้อัพบล้อก ด้วยไม่รู้ว่าจะเลือกเรื่องไหนมาเล่าก่อนดี เอ หรือจะเอาไปใส่ไว้ในบล้อกส่วนตัว แต่ถ้างั้นบล้อกณัฐพัดชา ก็คงจะแห้งเหี่ยวไม่มีข้อมูลจนกว่าจะคึกคักกับหนังสือเล่มใหม่นินา ก็ตอนนี้ยัยณัฐพัดชา ไปทำหลายหน้าที่เหลือเกิน เราจะเอาเรื่องเบื้องหลังการเข้าไปอยู่ในแวดวงนางงามมาเล่าให้ฟังก็แล้วกันนะ ว่าแต่ ใครยังอยู่ในวัยที่ประกวดได้ ถ้าสนใจอยากเป็นนางสาวไทยที่ไม่ได้ไปประกวดเวทีไหนต่อ เมื่อได้ตำแหน่งนางสาวไทยแล้วก็ได้ตำแหน่งทูตวัฒนธรรมและทูตการท่องเที่ยวไปในตัว เป็นตัวแทนของททท ในการประชาสัมพันธ์สถานที่ท่องเที่ยวไทยในต่างแดนและร่วมกิจกรรมอื่นๆ ทั้งในและต่างประเทศ เป็นนางสาวไทยที่งามด้วยปัญญา ไม่ต้องใส่ชุดว่ายน้ำประกวดด้วยล่ะ แถลงข่าววันอังคารที่ 21 ตุลาคม 2551 ที่แฟชั่นฮอลล์ สยามพารากอน บ่ายสองโมง รับสมัครตั้งแต่วันแถลงข่าวถึงวันที่ 31 ตุลาคมนี้ รายละเอียดเพิ่มเติมดูที่เว็บ mcot.net หรือติดต่อสื่อสารองค์กร ช่อง 9 อ.ส.ม.ท.

ขึ้นชื่อว่าช่อดอกไม้เจ้าสาว ขอย้อนไปเรื่องงานแต่งงานเมื่อวันศุกร์หน่อยนะเธอ ฉันได้คว้าได้ช่อดอกไม้ของเจ้าสาวที่โยนให้สาวที่อยากแต่งงานทั้งหลาย ด้วยความที่ก้านยาว จึงเอื้อมมือคว้าช่อดอกไม้แดงได้ก่อนเพื่อน ด้วยฤทธิ์ไวน์ขาวหลายแก้วอยู่ทำให้ความเป็นคนใจดีไม่มีเหลือ เมื่อคว้าได้ ก็ต้องยื้อยุดมาเป็นของฉัน แอบยิ้มเล็กๆ ให้สาวอีกคนที่คว้าปลายช่อเดียวกันด้วย

กลับบ้านแล้วจะโหลดรูปช่อดอกไม้แห่งอนาคตมาให้ดูนะจ๊ะ เอาใจช่วยณัฐพัดชาด้วย เผื่อจะได้ "นายทุนทำหนังสือ" ให้

แถมท้ายด้วยความเชื่อเรื่องช่อดอกไม้ของเจ้าสาวจาก yahoo ค่ะ

++What is the reason for the bride to throw her flower bouquet?

++it used to be superstition that anyone who got something from the bride would have good fortune in finding a mate (thus who catches it gets married next)People used to chase the bride and groom to try to take something form her (like pieces of dress etc.) so brides got smart and threw their boquet to distract the people. also it considered good luck at finding a mate if you stole the brides stockings so people would try to steel them as well, the garter was used to hold up the stockings and brides would throw the garter to distract them as well. thus comes the garter toss.The luck of the bride also comes in with the someting new, old, borrowed, and blue. the something borrowed is suposed to be something from a bride with a successful marriage so that the luck would be passed on to the new bride.GodBless!

PERSEPOLIS…ตราบรากเหง้าเราหยั่งลึก

โดย ผู้จัดการออนไลน์
8 ตุลาคม 2551 00:11 น.

...เสรีภาพเป็นสิ่งที่เราได้มาพร้อมกับความสูญเสีย...

เป็นเพียงน้ำเสียงหนึ่งของ PERSEPOLIS ผลงานการ์ตูนน่าอ่าน โดย Marjane Satrapi (ฉบับภาษาไทย แปลโดย ณัฐพัดชา สำนักพิมพ์ กำมะหยี่) นับเป็นการ์ตูนเรื่องเยี่ยมที่จะทำให้คุณตระหนักถึงความหมายของคำว่า ‘ชีวิต’...

ชีวิต...ในความหมายที่มิใช่เพียงการขีดวาดลากเส้นให้ตรง โดยไม่สะดุด หกล้ม พลาดพลั้ง บาดเจ็บ ทุลักทุเล แล้วเดินไปตามทางนั้นกระทั่งถึงจุดหมายซึ่งวาดหวังให้เป็นไป

หากคือชีวิตที่จำต้องออก ‘เดินทาง’ เพื่อค้นหา ทำความเข้าใจ และยอมรับกฎเกณฑ์ของโลกแห่งความเป็นจริง แม้ทั้งร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณจะบอบช้ำบาดเจ็บ เต็มไปด้วยรอยแผลฉกรรจ์...

ไม่ว่าร่องรอยทั้งหลายทั้งปวงเหล่านั้น เป็นผลพวงที่ได้รับจากสมรภูมิรบ แดนมิคสัญญีคุกรุ่น หรือจากคนรอบข้างในท่ามกลางโลกกว้างอันแสนเคว้งคว้างว่างเปล่า

อ่านต่อได้ที่ ผู้จัดการออนไลน์