จะไปเจอเพื่อนก่อนจาก

มีเวลาร่ายกลอนครึ่งชั่วโมง
ก่อนวิ่งก้นโด่งดี้ด๊าออกรถ
รับโมนาผู้ร้องไห้แสนสลด
ด้วยจำจดความสุขใจในเมือง
อีกสองวันเธอฉันต้องจำจาก
ปากพร่ำรำพันวันขึ้นเครื่อง
สู่อินเดียลาแล้วแดนรุ่งเรือง
เปลืองน้ำตาอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง

สงสารวันเมื่อวานเธอพร่ำ
จดจำเพื่อนแสนดีคือฉัน
นกในกรงไข่ในหินเคยเที่ยวกัน
มีเพียงฉันพาเธอนั้นเที่ยวกลางคืน
เธอว่าแม่แสนปลื้มปากพูดชม
อันลมปากโมนาขอยันยืน
อีกไม่เดี๋ยวฉันก็คงตื่น
คำรื่นหูดูยังไงก็เวอร์ไป

นัดพี่ยิ้มเจอกันเลยที่ร้าน
ไม่เจอนานงานมากเงินหา
เธอบ้างานตั้งแต่ไหนแต่ไรมา
สุขอุราจะได้เจอเธอสักที
ร่วมครึ่งปีท่าจะได้แล้วละมัง
บอกระวังคนใกล้ไม่ค่อยดี
มีแต่คนตักเตือนถ้าหากตี
สักสิบทีฉันนี้คงปางตาย

อะไรเกิดพร้อมๆ กับอะไร
ไม่ได้แปลว่าเป็นเหตุให้เกิดหนา
อันว่าตัวฉันนั้นแต่ไรมา
ใครจะว่าใครจะบ่นไม่สนเลย
ใช่ว่าจะไม่แคร์ไม่ใส่ใจ
คิดข้างในแน่นอนคิดเฉยๆ
แต่เรื่องใดที่ทำขอเฉลย
ไม่มีใครไหนเลยทำให้เป็น

อยู่บ้านนานคนเขาก็เป็นห่วง
เห็นว่าควงคนนี้แล้วไม่ไหว
จะโทษใครคนไหนคงไม่ได้
ไม่ต้องเดาจงจำฉันทำเอง
ทุกสิ่งอันที่ไม่เป็นดั่งเคยฝัน
เป็นเพราะฉันดื้อรั้นและไม่เกรง
จะอะไรเรื่องไหนฉันบรรเลง
ทั้งร้องเพลงเลี่ยงงานและผลาญเงิน

ได้เวลาไปเจอเกลอเพื่อนเก่า
ที่สามเราห่างหายไม่ได้เห็น
แต่สายใยผูกพันที่หลบเร้น
ยังเป็นเช่นวันวานสานต่อไป

ทำไมไม่นอน

ก่อนเขียนบล็อก วันนี้ ฉันเขียนเรื่อง
เลือกเข้าเมือง คุยเรื่องเก่า เล่าความหลัง
เจอเพื่อนเรา รู้จัก ตั้งแต่ young
เจอกันนั่ง ขำหัวร่อ งอตัว
นานเจอที ยังดูดี มีราศี
พุงน่าตี แม้ใส่ดำ ทำส่ายหัว
ทำยังไง ก็เห็นชัด อย่ามามั่ว
น้ำหนักตัว บอกอ้วนชัวร์ ฉันยืนยัน

เรื่องอะไร คุยไป ขำไปหมด
เหมือนใครกด ปุ่มหัวเราะ เมื่อเฉลย
เพื่อนของฉัน แทบไม่ ได้นอนเลย
เพราะเมียเคย แม่ตบก้น จนหลับไป
ขำกันไป ทุกเรื่อง ผลัดกันเล่า
ดื่มจนเมา มีทั้งเหล้า ที่เก็บไว้
ไม่แค่นั้น อีกแชมเปญ บวกกับไวน์
ทำไงได้ เพื่อนมันรวย ช่วยใช้เงิน

ขวดที่สี่ แชมเปญมี กระดี้กระด้า
ตั้งตรงหน้า รุ่นหญ่าย ชอบคล้ายฉัน
ดื่มสองคน จนหมดขวด เหมือนแข่งกัน
วันสำคัญ วันนี้ ฉันเปิดตัว
แรกเจอ รุ่นหญ่าย เขานั่งนิ่ง
เริ่มฮากลิ้ง เลิกนิ่ง หายปวดหัว
จะว่ารั่ว ก็เป็นได้ ขวดเต็มครัว
ถ่ายรูปยั่ว พวกไม่มา อิจฉาซี

คุยอะไร รุ่นหญ่าย รู้ไปหมด
เพื่อนจำจด ตั้งใจฟัง กว่าครั้งไหน
อดีตเขา เก่งกาจ กว่าใครๆ
ชีวิตได้ ทำอะไร ที่ใครไม่เคย
สอนสะพาย กล้องตามสไตล์ มืออาชีพ
เร่งเร็วรีบ ถ่ายยังไง อย่าอยู่เฉย
ต้องเตรียมพร้อม ย่องย้าย ทำไปเลย
อย่าได้ทำ ตามที่เคย เลยล่วงมา

อีกตีกอล์ฟ เล่นปืน คืนนั้นเล่า
ฟังเรื่องเก่า เล่าหลายหน ฉันสนหรือ
นั่งมองหน้า เพื่อนตั้งใจ ตาไม่ปรือ
อยากร้องอือ ฟังหลายรอบ ต้องตอบเติม
จะว่าไป คงมีใคร ว่าเพ้อเจ้อ
ไม่ได้เวอร์ พูดจริง ทุกสิ่งเสริม
ใช่ว่าฉัน บ้าเห่อ ต้องตอบเติม
ไม่ว่าเริ่ม เรื่องใด ใครก็ฟัง

รุ่นหญ่าย ดีใจ เพื่อนฉันชอบ
ฉันตอบคำ เขาทำ เพื่อนนั่งฝัน
เรื่องโฆษณา เบื้องหลัง เรื่องมันส์ๆ
เขาแบ่งปัน เรื่องเหล่านั้น วันเมื่อวาน
เปิดทีวี เป็นพิธี ให้ไม่เงียบ
นานๆ เสียบ ปล่อยมุข สนุกสนาน
ดูสักพัก มิสไทยแลนด์ เวิร์ดมีงาน
วิจารณ์นาน น้องนาง ช่างหุ่นดี

บิกีนี่ ที่ใส่ ขับผิวผ่อง
พูดจาคล่อง ว่องไว ได้มีเพื่อน
เก็บตัวนาน น้องนาง ฝึกเป็นเดือน
ไม่ลืมเลือน ประสบการณ์ ที่ผ่านมา
แต่ละคน สูงโปร่ง โย่งเลยล่ะ
แต่มีนะ ทรวดทรง เรียวโคนขา
ส่วนจะทำ เสริมนั่น เสริมนี่มา
ไม่มีว่า เรื่องธรรมดา ทำทุกคน

เกรงใจ ดื่มแชมเปญ สี่ขวดรวด
หัวไม่ปวด ดื่มต่อไป อะไรดีหนา
วิสกี้ รสนุ่มใส่ น้ำแข็งมา
เข้าใจหา มาให้ดื่ม ฉันปลื้มใจ
แฟนเจ้าบ้าน ดูแล เราเต็มที่
รักกันดี ปีหน้า คงไม่สาย
หากตกลง ปลงใจ ไม่เดียวดาย
อย่าแหนงหน่าย ขอให้กลาย เป็นคู่จริง

ใกล้สว่าง ฟ้าไม่สาง ยังมืดครึ้ม
ไม่ได้ดื่ม ไม่ง่วง ยังอยากร่าย
แต่ก็คง ต้องไปนอน ก่อนรุ่นหญ่าย
จะโวยวาย ทำอะไร ทำไมไม่นอน
ฟ้าไม่สาง ฉันตาสว่าง แทนที่
ยังไม่ง่วง สักที ดีไม่ร้อน
กินยา กะให้หลับ คงเลิกงอน
หรือถ้าค้อน ฉันจะนอน กินบ้านกินเมือง

เรื่องดีๆ ก็มีทำ

คนข้างๆ ขอหลายครั้ง เพราะหวังช่วย
ใช่เรื่องกล้วย ฉันหลีกหนี เพราะกลัวผล
ก็วันแม่ ไม่ดูแล เลือกไม่ทน
แต่จนใจ คนว่าให้ ไม่กตัญญู
เขาบอกเสร็จ เกร็ดเล็กน้อย ถ้อยความ
ฉันทำตาม ตั้งแต่ตื่น ไม่ไถถู
โทรไป ในที่สุด ก็ได้รู้
พ่อแม่อยู่ บ้านริมคลอง มองเพดาน

พ่อหกล้ม จำใจ ต้องอยู่เตียง
แม่ข้างเคียง เหนื่อยใจ ไม่หาหมอ
พ่อสุดดื้อ นอนส่วนใหญ่ เอียงตัวงอ
เพราะว่าพ่อ นั่งทีไร ต้องร้องโอย
ใช้วอล์กเกอร์ ที่ฉัน เคยซื้อให้
ค่อยเดินไป หัวใจ พ่อไห้โหย
เข้าห้องน้ำ ลำบากใจ กว่าโดยโบย
ใจร่วงโรย สะโพกร้าว เท้าไม่เดิน

หมอแนะนำ สิ่งควรทำ คือวางยา
แล้วพา ไปหาหมอ อย่าอยู่เฉย
เดี๋ยวจะไม่ อาจเดิน ได้ดั่งเคย
แม่ลองเปรย พ่อไม่เลย พ่อไม่ยอม
ทุกวันนี้ ทำได้ ให้ตามขอ
จงกินต่อ ขอให้ ไม่ผ่ายผอม
ก็เขาไม่คิด ประนีประนอม
คงต้องยอม ทำยังไง ไม่ชอบเลย

ฉันไม่รู้ ฉันควรไป เฝ้าหรือไม่
แม้รู้ใจ อยู่ใกล้ เขาฤาไหว
เพราะฉัน ทำมามาก ทำร้ายใจ
เพราะอะไร ทำไม ไม่ทราบเลย
หลายปีผ่าน วันวาน ไม่สบตา
มีมองมา ไร้วาจา นิ่งเฉย
ฉันไม่รู้ ควรทำ อย่างไรเลย
บางครั้งเปรย แต่ไม่เคย เอ๋ยตอบคำ


อีกสิบวัน แม่ฉัน จะไม่อยู่
สงสัยกรู ต้องไปดู อยู่คู่เขา
ลำบากใจ ใช่เลย ร่วมสองเรา
ไม่รู้เขา อยากให้เรา เฝ้าหรือไร
คงต้องไป ดูแล เขาสักนิด
ลืมเรื่องติด นำ้ตา ต้องไม่ไหล
คงต้องเสี่ยง แม้อาจ ทำร้ายใจ
เขาอาจต้อง จากไป ในไม่นาน

ไม่ได้แช่ง แปลงเรื่อง ให้เปลืองสมอง
ใช่ใฝ่ปอง ตริตรอง คิดเสมอ
ก่อนจากไป ไม่อยาก ให้ต้องเจอ
เรื่องกลุ้มใจ ทำละเมอ เพ้อทุกวัน
ทำอย่างไร ใจพ่อ จึงสงบ
ไม่ต้องจบ ด้วยเรื่องร้าย ในครั้งนั้น
ให้สบายใจ เมื่อใกล้ ถึงแล้ววัน
ต้องจากกัน จากไป ไม่กลับมา

วางแผนให้ ได้ใกล้ คนข้างๆ
ทั้งรูปร่าง เรื่องรู้ใจ ไฉนเหมือน
เพียงอยากให้ พ่อฉัน ได้มีเพื่อน
ไม่ลืมเลือน เรื่องชอบใจ ให้แข็งแรง
ให้พ่อกิน ซี่โครงหมู ที่พ่อชอบ
กินหมูกรอบ และโต้ตอบ ถ้อยแถลง
ฉันตั้งใจ ซื้อแกงบวน ควรแสดง
ให้รู้แจ้ง ชอบอะไร ไม่เคยลืม

น้องสะใภ้ ไม่สบาย เธอแพ้ท้อง
คนที่สอง หลานป้า มาแล้วหรือ
หนทางแก้ งานแสนหนัก นั่นคือ
เธอเลิกยื้อ เลือกครอบครัว ตัวเอง
หากเสียสละ จำนะ พี่บอกให้
พี่เข้าใจ กลัวด้อยค่า โดนข่มเหง
โธ่น้องเอ๋ย พี่ตระหนัก ไม่ต้องเกรง
น้องพี่เอง พี่รู้ ได้คู่ดี

เรื่องตัวฉัน ต้องเริ่มมัน แต่วันนี้
ฉันมีพี่ ที่เมตตา คล้ายเป็นป๋า
ถึงกับว่า จะลงทุน หุ้นการค้า
หากเงินตรา แม่ไม่ให้ ไม่เข้าใจ
การลงทุน ทำหนังสือ ไม่ใช่ยาก
แต่ลำบาก ต้องป่านยาว เข้าใจไหม
ไม่มีเงิน จะทำต่อ ไปทำไม
ไม่ต้องการ ให้ใคร ได้เป็นนาย

เมื่อคืนฉัน นึกได้พลัน ความคิดปิ๊ง
ไม่นอนกลิ้ง หัวใจ เร่ิมมีหวัง
ฉันตั้งมั่น ฉันต้องได้ เป็นคนดัง
ไม่ระวัง ความคิด จะผิดเลย
หากชนะเลิศ รางวัล ชมนาด
จริงดังวาด ไม่ประหลาด แล้ววะเหวย
ได้รางวัล จำมั่น รีบอ่านเลย
ไม่อยู่เฉย หวังได้พิมพ์ คงอิ่มใจ

คิดเอาไว้ คงได้ เปิดโรงเรียน
เปลี่ยนห้องร้าง ข้างล่าง ให้สดใส
คืนนี้ เวลาดี ฉันคงได้
ถกเรื่องใหญ่ ใช่กับใคร ใจแสนดี
พิมพ์หนังสือ แล้วเปิด คอร์สอบรม
ไม่ให้จม ความทุกข์ สุขหลีกหนี
ชวนเพื่อนมา อบรม ห้าคนมี
หกสิบปี น่าจะดี ลองดูกัน

คนข้างๆ เป็นตัวอย่าง คนรุ่นหญ่าย
เขาเล่นได้ เฟซบุค ทุกวันนี้
คล้ายเริ่มติด จิตจดจ่อ รอทุกที
ขอฉันนี้ ได้เล่นบ้าง วางมือ
เล่มที่สอง ขอลอง ปลุกยักษ์
เน้นแน่นหนัก รุ่นหญ่าย เริ่มแย่งยื้อ
ตอบสารพัด คำถาม ของเขาคือ
ได้ฝึกปรือ บทเรียน เขียนหาเงิน

เริ่มศึกษา หาความ เป็นไปได้
ฉันเลือกใช้ iMac ในการสอน
ต้นทุนสูง หายังไง ไม่ขอวอน
เลือกกู้ผ่อน ให้แม่นอน เลิกร้อนใจ
ดูตามดวง จะได้เงิน หากก่อหนี้
ดูฉันซี บ้าอย่างนี้ ใครทนไหว
ฉันคงวุ่น หวังได้สอน คนรุ่นหญ่าย
สู้ต่อไป สู้ไม่ได้ ก็ต้องทน

คืนนี้ Feasibility Study
ทำให้พี่ ช่วยดูที ทำได้ไหม
ฉันลงแรง สถานที่ อีกเครื่องใช้
แล้วเรื่องใด ทำประจำ ให้ทำเลย
ล้มแล้วลุก ปลุกยักษ์ตื่น แล้วลื่นไหล
ฉันคงได้ ลุกยืน ชื่นใจหลาย
ทุกข์ที่ถม ทำขม คงกลับกลาย
เป็นสบาย ทำคนใกล้ ไม่หม่นเอย

เหมือนคุณหมอ ขอต่ออีกยก

คนคิดมาก บอกตัวเอง คงคิดผิด
ครั้นไม่ติดใจ ไม่ได้ ทนไม่ไหว
หลายๆ ครั้ง ไม่อธิบาย ชี้แจงไป
เพราะกลัวใจ คิดผิด ไม่คิดดี
ฉันเคยยื่น ให้น้อง ได้ดูแหวน
ไม่ได้ plan ว่าจะข่ม เลยนั่นนี่
น้องตอบ แหวนน้องสวม สู้ไม่ได้หรอกพี่
ฉันรู้ดี คิดในใจ ฉันผิดเอง

แต่ว่าหาก ฉันร้อนตัว มัวแก้ต่าง
เหมือนเข้าข้าง ตัวเอง ควรแล้วหรือ
ชี้แจงไป ไร้ประโยชน์ เพราะมันคือ
ว่าฉันถือ แก้ตัวไป คล้ายเป็นจริง
คนส่วนใหญ่ ไม่พูด กันตรงๆ
จงรู้ฉัน ขวานผ่าซาก หรือเลือกนิ่ง
ใครว่าโกง ไม่เป็นเพื่อน ปล่อยให้ทิ้ง
ไม่ท้วงติง ไม่อยากมอง ใครไม่ดี

ไม่หยาบคาย แต่เพื่อน หายไปหมด
ฟ้ากำหนด ให้สัมพันธ์ ไม่ดีฉัน
ไม่พยายาม ไม่พูด เลือกเงียบงัน
หวังสักวัน เขารู้ ฉันเป็นไง
พยายาม เคยทำ พยายามมาก
แต่เหมือนมี ขี้กลาก ทำไงได้
พี่คนหนึ่ง บอกว่า รูปภายใน
ฉันสดใส ไม่เกลียดใคร ไม่ต้องการ

โกรธไม่ง้อ ไม่วอแว เพราะไม่ชอบ
ไม่พูดตอบ ไม่อะไร อะไรทั้งนั้น
พูดแล้วผิด จะพูดไป ทำไมกัน
อันตัวฉัน พูดอะไรมัน ก็ไม่ดี
แต่คนเรา ยังไง ก็ต้องพูด
ทำหมดมู้ด ฉันเอง ทุกสถานที่
โทษคนอื่น โทษไม่ได้ ทำไงดี
คุณหมอ House แบบนี้ ฉันก็เป็น

หนังเรื่องหนึ่ง แม่ลูกสาว ร้าวสัมพันธ์
เข้าใจกัน ไม่มีวัน เข้าใจไหม
แต่ตอนท้าย เรื่องเฉลย ว่าทำไม
เพราะไม่อยาก ทำร้ายใคร ไม่จริงๆ
คุณแม่ เครียดเรื่องราว ในชีวิต
ฟ้าลิขิต เจอเรื่องโศก อีกโรคซิ่ง
เอาแต่วิ่ง เข้าหา เหมือนเสกปิ๊ง
อยากจะทิ้ง ทำไม่ได้ เกาะกอดใจ

ในที่สุด ลูกสาว ก็ได้รู้
เมื่อได้ดู รูปอดีต ฟังเรื่องหลาย
เพื่อนของแม่ ตีแผ่ ให้เข้าใจ
รักลูกมาก เจ้าดวงใจ แม่ไห้ตรม
แม่หลีกหนี เดี๋ยวแม่ ทำไม่ดี
ชีวิตนี้ เกิดมา ต้องขื่นขม
เรื่องร้ายๆ ที่กร่ำกราย ทุกข์ระทม
ไม่อยากทำ ให้ลูกขม ตรมเช่นตัว

ฉันก็คิด คล้ายๆ กับคุณแม่
รักแน่แท้ จึงหลีกไกล ไม่เยี่ยมหา
คนหนึ่งคน สอนไป ตามวาจา
ไม่หรอกหนา ไม่เป็น ดั่งพร่ำเตือน
เด็กๆ ตั้งแต่เล็ก ได้เรียนรู้
เอาอย่างครู พ่อแม่ เลียนแบบเหมือน
ไม่ตั้งใจ มันเป็นไป ตามแบบเพื่อน
เรื่องที่เตือน ไม่ทำ ทำที่เป็น

ฉันไม่ไป เยี่ยมหลานป้า บ่อยๆ
เจ้าตัวน้อย เหมือนฉัน เรื่องหลายๆ
พ่อแม่เขา อาจไม่อยาก ให้ลูกกลาย
เป็นคล้ายๆ ฉันอีกคน ไม่ต้องการ
ฉันเป็นไร ฉันแน่ใจ ว่าฉันชอบ
ออกนอกกรอบ ไม่ตอบ ไม่อ่อนหวาน
คนตรงๆ คนไม่ชอบ ไม่ได้การ
นานๆ จึงไปเยี่ยม หลานสักที

ถ้าหลานโต แล้วนิสัย คล้ายๆ ฉัน
จะว่ากัน ก็ไม่ได้ เข้าใจไหม
ฉันคงต้อง ป้องกันตัว เพื่อสุขใจ
ใครเลี้ยง ก็ทำให้ คล้ายเจ้าตัว
ยังก่อน ยังไม่รับ โทรศัพท์
ยังไม่รับ ยังพักใจ ให้สุขสันต์
ไม่ต้องการ ได้ยินคำ เสียดใจกัน
จากคนนั้น คนสำคัญ คนที่รู้ว่าใคร

รักตัวเอง จำไว้ รักตัวเอง
ไม่ต้องเกรง ไม่อยาก รู้สึกผิด
ไม่เอาแล้ว ไม่ให้ อะไรสะกิด
ฉันห่วงจิต กลัวใจ ไหม้ระทม
ประวัติมี ญาติพี่น้อง ต้องคำสาป
ฉันจึงกราบ ขอพระ ไม่อยากขม
ทำซ่า ไม่ประมาณตน คงได้ตรม
จิตต้องข่ม ช่างมัน วันนี้พอ

ป้าของฉัน ฝันค้าง ร้างในจิต
ไม่ทำผิด ไม่คิดแย่ง ผลงานเขา
แต่เจอ คนเขา แทงหลังเอา
ป้าเศร้า ป้าตรม ระทมใจ
ฉันสงสัย จำมั่น ฉันอยากรู้
เหมือนเป็นครู สอนสั่ง บ่มนิสัย
ป้าดูดวง จำแม่น กว่าเรื่องใด
แม้ป้าไม่ ทำงาน แต่นั้นมา

ป้าพูดเรื่อง วิชาการ เศรษฐกิจ
เรื่องส่วนตัว สักนิด ทำหน้าใส
ป้าไม่ยุ่ง เรื่องส่วนตัว ของใครๆ
เหมือนปิดใจ ไม่รับ หนีความจริง
ลุงอีกคน พูดจา เหมือนหาเรื่อง
ทำวางเขื่อง คนเคือง อยากทอดทิ้ง
แต่พี่น้อง คลานตามมา ให้พักพิง
ฉันนั่งนิ่ง ฟังคำ ว่าทำไม

ลุงขอลา ที่ทำงาน เขาไม่ให้
ลุงจะไป งานศพยาย ไม่ให้หรือ
ลุงไม่ทำ งานต่อ ทำเสียชื่อ
แม่ไม่ถือ แม่เข้าใจ ไม่ว่าเลย
แต่ละคน มีลิมิต ที่แตกต่าง
เอาใจเขา ใส่เราบ้าง จะดีไหม
พี่ของเพื่อน แค่โดนล้อ แรกรุ่นวัย
วิปลาส รับไม่ได้ ใจพัง

ญาติห่างๆ มีอีกหลาย คนนะ
แล้วฉันจะ เสี่ยงทำไม เพื่ออะไรหรือ
แม่ยอมให้ ไม่ทำงาน ยังดื้อ
ตอนนี้ฉัน ไม่ยื้อ แม่บื้อเลย
หยุดยืนยัน คำพูด ของตัวเอง
อย่าข่มเหง ทำร้ายใจ เลยแม่เอ๋ย
ผมปรกหน้า ตอนนี้ ปล่อยโทรมเลย
อย่าเปรย เรื่องใดๆ ให้ช้ำทรวง

ตอนนี้ทำ แต่เรื่อง ที่ชอบคิด
เลิกกลัวผิด ปิดใจ เคยโศกเสมอ
หลีกเรื่องทุกข์ ใดๆ ไม่อยากเจอ
ไม่ว่าใคร ไม่ยอมให้ ทำอันตราย
อยากหยุดพัก ยังคง รู้สึกเหนื่อย
อยู่นิ่งๆ ต่อไปเรื่อย สุขหลาย
เมื่อคืนฝัน จัดต้นไม้ ยักย้าย
รู้สึกสบาย แสนสุขกาย ยิ้มใจ

เรื่องคุณหมอ House ขอเว่าต่อ

season สาม ฉันตาม มาเกินครึ่ง
ทึ่งตะลึง อึงอ้ำ ช้ำฤาไหว
คุณหมอ House ใช่ประหลาด ขลาดกว่าใคร
ดูๆ ไป ก็คล้ายๆ ใครหนึ่งคน
ก็จะใคร คนใด ที่ไหนเล่า
ฉันที่เฝ้า ดูอยู่ เหมือนขุดค้น
คนสับปลับ คนกลิ้งกลอก ที่ไม่ทน
คนที่คน บ่นกัน สนั่นเมือง

คุณหมอ House เขาไม่ใช่ ตัวตลก
บ้างลามก สกปรก และลื่นไหล
คนชอบว่า คุณหมอ House ไม่แคร์ใคร
หาได้ใช่ อย่างใคร คอยว่ากัน
อันตัวฉัน มองว่า ไม่บ้าหรอก
แม้ตะคอก ไม่ดอก คนดื้อรั้น
ขาทำปวด ทรมาน ทุกวี่วัน
คนๆ นั้น ทุกข์บีบคั้น ทุกข์ท่วมใจ

ใส่อารมณ์ ทำคนตรม อยู่ได้
เหมือนทำลาย ความสัมพันธ์ เธอฉัน
เขาจึงไม่ สุงสิงใคร ให้เจ็บกัน
ใส่มันส์ๆ แค่นั้น ในเรื่องงาน
การถกเถียง ด้วยสำเนียง เยี่ยงกักขฬะ
เอาชนะ ด้วยเหตุผล ไม่คำหวาน
ข้อเท็จจริง เชื่อมโยง จึงพูดค้าน
เป็นตำนาน กล่าวขาน สะท้านโรง (พยาบาล)

สิ่งที่เห็น ไม่ได้เป็น อย่างที่คิด
คนประดิษฐ์ เรื่องราว มองแง่ร้าย
หากใส่ใจ คนทุกข์ใน คงละอาย
เจ็บทั้งกาย ร้าวดวงใจ ใครรู้ทัน
ตอนที่ปลอบ สาวสวย โดนข่มขืน
ทุกข์กล้ำกลืน ขมขื่น สาวคนนั้น
เสียพรหมจรรย์ เพราะชายโฉด ไม่เท่าทัน
อีกมีครรภ์ ทำแท้งไป ไม่ได้เลย

เธออยากคุย แค่คุย กับคุณหมอ
ยังไงก็ รอหมอว่าง เธอรอไหว
นัยน์ตาเศร้า เพราะเขา โศกฝังใน
คงคล้ายๆ เธอไง จึงอยากคุย
สาวถาม อะไรทำ ให้หมอทุกข์
เสียงนั้นปลุก ทุกข์ลุก เพราะโดนคุ้ย
ระบายไป นั่งนิ่ง ไม่ทำจุ้ย
เพราะได้คุย จึงได้(ชี้)แจง แทงอารมณ์

คุณหมอ อยากเป็นหมอ ก็เพราะว่า
เพื่อนทุกข์มา ไม่สบาย ความหลังรื้อ
คนที่ รักษาได้ คนนั้นคือ
คนอื่นถือ ดูถูก เพราะคำ(ทัก)ทาย
แม้ใครๆ เหยียดหยาม แต่ถามหน่อย
ใช่ค่าน้อย คนว่าถ่อย ดีใจหาย
แต่คนนี้ ทำให้ เพื่อนหมอไม่ตาย
คงคล้ายๆ หมอ House ของเรานั่นเอง

เรื่องอีกตอน คนไข้ พ้นโคม่า
แต่กลับกลาย เป็นว่า น่าสงสาร
เพราะลูกชาย ที่มาเยี่ยม เนิ่นนาน
หัวใจ แทบใช้การ ไม่ได้เลย
คุณพ่อ พ้นโคม่า ข้าขอเที่ยว
แรงเรี่ยว ที่กลับมา ทำไม่เฉย
แต่ไม่ยอม เยี่ยมลูกตัว ที่คุ้นเคย
ต่อมาเฉลย ที่ละเลย เพราะพ่อกลัว

คุณพ่อ รับผิดชอบ เต็มไปหมด
เขาจำจด แก้ไม่ได้ สักปัญหา
ทำอย่างไร ก็ไม่อาจ ช่วยลูกยา
แล้วจะให้ มองหน้า ไม่อาจทน
คุณหมอ House วันนั้น ยอมแบ่งปัน
ตอบคำถาม โดยพลัน ไม่วกวน
หมออยาก พ่อพูด(อะ)ไร อย่างท่วมท้น
หมอตอบ ทำฉันจน อึ้งใจ

หมอเพียง อยากขอ ให้พ่อ approve
ว่าทำถูก ใจพันผูก เรื่องครั้งนั้้น
สะเทือนใจ ฝังใน ทุกๆ วัน
ตัวฉัน ก็อยากได้มัน เหลือเกิน
ลูกไม่แคร์ ใครเขา เท่าพ่อแม่
ใครรังแก ไม่หวั่น ไม่ขัดเขิน
เพียงยอมรับ ลูกนี้ ก็จะเดิน
live & learn ชีวิตเพลิน เกินใคร

เมื่อลูก อยากได้ หัวใจใหม่
หัวใจใคร ขอไม่ได้ ทำไงหนา
หัวใจพ่อ ให้ได้ เพื่อลูกยา
เพราะโคม่า คงมา ในไม่นาน
เสียดาย ลูกไม่ได้ เห็นคุณพ่อ
ต้องฆ่าตัว เพราะกลัว ไม่ทันการ
หัวใจพ่อ ที่ยกให้ ได้ประสาน
ประสบการณ์ พ่อประทาน ประทับใจ

season สาม ฉันตามดู ต่อเนื่อง
เข้าใจเรื่อง เวลาเปลี่ยน ไม่ไปไหน
เวลาพา คุณหมอ เป็นอย่างไร
รู้ด้วยใจ สมองใช้ ไม่แค่เพลิน
หมอพูดคุย กับคนไข้ มากขึ้น
บทสนทนา ไหลลื่น คล้ายเหาะเหิน
ได้แบ่งปัน ความรู้สึก ได้ learn
ฉันดูเพลิน ได้ข้อคิด สะกิดใจ

แต่ละตอน ส่วนใหญ่ คนไข้ไม่ตาย
ไม่ต้องทาย ก็รู้ ยังไงก็หาย
season นี้ ดันมี คนไข้ตาย
หัวใจวาย เพราะติดเชื้อ เหลือเชื่อจริง
วินิจฉัย ยังไง ก็ไม่พบ
ตอนใกล้จบ พิสูจน์ศพ ไม่ทอดทิ้ง
ในที่สุด ก็ได้ รู้ความจริง
เชื้อที่วิ่ง สู่กาย จากยกทรง

คุณหมอ House ฉลาดล้ำ รู้ไปหมด
แต่เรื่องตัว กดดัน เกือบทำเสีย
ในเรื่อง ได้ขอโทษ และขอเคลียร์
ไม่ได้เลีย รอดตลอด เกือบถอดใจ
กล้ามเนื้อตาย ที่ขา ล้าไปหมด
ปวดไม่ลด ไวโคติน ทำทนไหว
เห็นเขาปวด นึกถึง ฟิลิปในใจ
เขาคงไม่ ติดใจ ในตัวยา

มีอยู่ครั้ง เพื่อนหมอ พูดแทงใจ
สังคมไม่ อยู่เดี่ยว เปล่าเปลี่ยวหนา
คิดพักร้อน หยุดงาน ไม่ธรรมดา
ฉันว่า เขาไม่เคย ไม่ทำงาน
ในที่สุด ก็ได้เที่ยว กับ Cuddy
สาวคนนี้ รู้ค่า คอยประสาน
เป็นหัวหน้า โดยตรง ที่ทำงาน
ให้เป็นทาน พาไปเที่ยว ออกเงิน

แอบตลก ขึ้นเครื่อง ต้องรักษา
จำไม่ได้ แล้วว่า เป็นโรคไหน
หมอ Cuddy ไม่สบาย ตามไป
ที่ไหนได้ โรคทางจิต คิดจนเป็น
ฉันพอรู้ ได้ยิน เรื่องยาหลอก
พ่อ(ฉัน)รู้ดอก วิตามิน ให้กินเล่น
คนไข้คิด ว่ายาดี โรคที่เป็น
หายดั่งเช่น กินยาจริง วิ่งไว

พ่อแม่ฉัน เป็นหมอ ก็ไม่ดู
หากได้รู้ คงกู้ สัมพันธ์ได้
ฉันได้ดู ก็รู้ อยู่ในใจ
คนไข้ สำคัญ กว่าครอบครัว
เสียสละ ระวัง และรอบคอบ
หาคำตอบ ตั้งใจ ไม่เคยมั่ว
วันหยุด วันทำงาน ไม่มีรั่ว
ทำตัวดี สองคนนี้ น่าชื่นชม

ตอบกลอนย้อนหยิก เวอร์ชั่นปรับปรุง

โธ โธ ไม่ว่างอุตส่าห์มาบอก
กลัวช้ำชอกออกนอกหน้ากระนั้นเชียวหรือ

คุณหริ่นจ๋าไม่ต้องห่วงฉันไม่ถือ
ใครจะลืออย่างไรไม่แค้นเคือง
ดูซีรีส์มากมายคล้ายเป็นงาน
คนนิสัยพาลแอบอ้างชอบวางเขื่อง
สีข้างถูถลอกไปจนได้เรื่อง
กาลเบื้องหน้าเธอจ๋าไม่รู้เป็นไง

House เมื่อวานดูครบรบเต็มวัน
วันของฉันมั่นหมายท้ายใช่"สอง"แต่คือ"สี่"
ตาเริ่มม่วงกลวงโบ๋นึกว่าโก้ละซี
ขอพักนิดวันนี้ลาลี้ภัย
คิดได้ช้าดีกว่าล้าไม่ได้คิด
ใครว่าติดก็ว่าไปเรื่องไม่ใช่
เพิ่งคิดได้ตอนนั่งส้วมสมองใส
เริ่มเข้าใจคุณหมอ House เศร้าระทม

ซีรีย์ย้ำทำซ้ำเหยียบย่ำคุณหมอ
หาว่าจ้อชอบล้อท่อน้ำเสีย
คำว่า"ท่อ"ฉันหมายใช่โลมเลีย
คุณหมอเพลียคนหนอข้อคดใน
ไม่สนใจคนไข้ไม่ร่วมมือ
ฟังแล้วตื้อสมองบื้อซื่อที่ไหน
ถามอาการจากผู้ช่วยรักษาไป
เขาเชื่อใน MRI CT scan

คนว่าเขาเท่าไหร่ไม่เคยแคร์
มีเพื่อนแท้แค่ Wilson มันส์เหลือหลาย
ยังรอดูอยู่ว่าเพื่อนอาจกลับกลาย
เป็นตัวร้ายไม่ไหวไม่อภัย
เข้าคุกจุกเพราะใครเพราะใช่เพื่อน
ไม่ลืมเลือนความรักมักมีเงื่อนไข
คุณหมอ House ทำให้ความเชื่อที่ฝังใน
ได้ทำให้ต้องกลายเป็นคนตรม

ทิฐิรุนแรงสำแดงแทงให้เศร้า
แต่นึกเอาหากไม่มั่นไม่รั้นได้ไฉน
วิเคราะห์ถูกหากโลเลไม่มั่นใจ
คนไข้ไซร้ต้องตายมลายพลัน
อันข้อดีนั้นมาพร้อมข้อเสีย
หากอ่อนเปลี้ยไม่แน่ใจในครั้งนั้น
การรักษาหาได้มั่นสั้นจบกัน
ความดื้อรั้นคิดไม่ตันโรคมันตาย

คุณอนันต์โทษมหันต์มันธรรมชาติ
ตัวประหลาดใครๆ ไม่ประสงค์
ไม่สุงสิงไม่เข้าใจคนทรนง
เราต้องปลงคงมั่นมองข้อดี
ข้อร้ายอย่าสนใจไปประชดเขา
กวนตีนเอาโดนเหน็บจะเจ็บนะพี่
คำแสบทรวงถ่วงดุลลบความดี
ปล่อยเขาเถอะพี่มองแต่ดีดูนานๆ

เพ้อไปไกลขอกลับมา...ก่อนนะ
เธอจ้ะรุ่นหญ่ายย้ายย่องคล่องชอปปิ้ง
เรื่องอาหารดูแลไม่เคยทิ้ง
ฉันนั่งนิ่งมีกินก็หม่ำไป
เทมปุระกุ้งข้าวยำฉันจำจด
ไม่ต้องลดน้ำหนักรักเหลือหลาย
กุ้งห้าสิบบาทที่ตลาดแสนถูกใจ
เธอลองไปตลาดออมสินถูกลิ้นถูกเงิน

เรื่องโง่ๆ

ห่างหายไปนาน ได้อ่านสักขีพยานแห่งความรักของคุณหริ่นแล้วสะดุดที่ "ความรักมันทำให้คนอ่อนแอ"...

ฉันเคยบอกตัวเองว่า "สมองหาย" ทุกครั้งที่มีความรัก

เวลาฉันต้องอยู่กับตัวเอง ฉันก็ทำทุกอย่างเอง แต่เมื่อใดมีคนมาทำให้ ฉันก็ดูจะเป็นอัมพาตไปในทันใด ทีนี้ปัญหามันอยู่ที่ว่า พอไม่มีคนทำให้ ฉันจะกลับมาทำทุกอย่างเองได้เลยรึเปล่า หรือต้องค่อยๆ ทำกายภาพบำบัดจนเดินได้ใหม่อีกครั้ง...

ฉันอยู่ในภาวะสูญญากาศมาร่วมครึ่งปี ไม่นับอาการอัมพาตจากการที่มีคนทำอะไรๆ ให้มาสักปีนึงเห็นจะได้ ฉันทำตัวเองทั้งนั้น ก็เป็นโชคดีอยู่อย่างที่ไม่ต้องโทษดินฟ้าอากาศ โดนประทุษร้ายจากใครๆ นอกเสียจากสองคนที่ฉันยอมให้มีผลกระทบต่อจิตใจมานานแสนนาน

ฉันทำตัวเองทั้งนั้น...

ฉันมีคำถามวิ่งวนแต่เนื่องด้วยผู้เกี่ยวข้องใช้ภาษาไทยเป็นหลักจึงไม่สะดวกจะบอกกล่าวเล่าขาน ณ ที่นี้

มีตัวช่วยบอกแผนเสร็จสรรพ แต่หากเลือกทางที่ "ไม่โง่" ฉันก็จะรู้สึกผิด ฉันเลยเลือกทางที่"โง่" ต่อไป แล้วก็ปล่อยให้ทุกอย่างสะดุดหยุดพักอยู่อย่างนั้น รอจนกว่าปัจจัยภายนอกจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง แล้วจึงจะเลือกทางเลือกที่ "ไม่โง่" ต่อไป

ฉันมาสะดุดตรงที่ตัวช่วยบอกว่าฉันเป็นคนไม่อดทน วันก่อนดูดวงก็ว่าฉันไม่อดทนเหมือนกัน ตกลงคำว่า อดทน มันแปลว่า อะไรกันแน่ การไม่ชอบแข่งขันชิงดีชิงเด่นกับใคร แปลว่าไม่อดทนเหรอ แล้วทำไมคนชอบหาว่า ฉันชอบเอาชนะล่ะ มันเข้าใจยากอะไรกันนักหนา

หรือฉันเองที่โง่แล้วก็ไม่รู้ตัวเองว่าโง่จริงๆ