ตอบกลอนย้อนหยิก เวอร์ชั่นปรับปรุง

โธ โธ ไม่ว่างอุตส่าห์มาบอก
กลัวช้ำชอกออกนอกหน้ากระนั้นเชียวหรือ

คุณหริ่นจ๋าไม่ต้องห่วงฉันไม่ถือ
ใครจะลืออย่างไรไม่แค้นเคือง
ดูซีรีส์มากมายคล้ายเป็นงาน
คนนิสัยพาลแอบอ้างชอบวางเขื่อง
สีข้างถูถลอกไปจนได้เรื่อง
กาลเบื้องหน้าเธอจ๋าไม่รู้เป็นไง

House เมื่อวานดูครบรบเต็มวัน
วันของฉันมั่นหมายท้ายใช่"สอง"แต่คือ"สี่"
ตาเริ่มม่วงกลวงโบ๋นึกว่าโก้ละซี
ขอพักนิดวันนี้ลาลี้ภัย
คิดได้ช้าดีกว่าล้าไม่ได้คิด
ใครว่าติดก็ว่าไปเรื่องไม่ใช่
เพิ่งคิดได้ตอนนั่งส้วมสมองใส
เริ่มเข้าใจคุณหมอ House เศร้าระทม

ซีรีย์ย้ำทำซ้ำเหยียบย่ำคุณหมอ
หาว่าจ้อชอบล้อท่อน้ำเสีย
คำว่า"ท่อ"ฉันหมายใช่โลมเลีย
คุณหมอเพลียคนหนอข้อคดใน
ไม่สนใจคนไข้ไม่ร่วมมือ
ฟังแล้วตื้อสมองบื้อซื่อที่ไหน
ถามอาการจากผู้ช่วยรักษาไป
เขาเชื่อใน MRI CT scan

คนว่าเขาเท่าไหร่ไม่เคยแคร์
มีเพื่อนแท้แค่ Wilson มันส์เหลือหลาย
ยังรอดูอยู่ว่าเพื่อนอาจกลับกลาย
เป็นตัวร้ายไม่ไหวไม่อภัย
เข้าคุกจุกเพราะใครเพราะใช่เพื่อน
ไม่ลืมเลือนความรักมักมีเงื่อนไข
คุณหมอ House ทำให้ความเชื่อที่ฝังใน
ได้ทำให้ต้องกลายเป็นคนตรม

ทิฐิรุนแรงสำแดงแทงให้เศร้า
แต่นึกเอาหากไม่มั่นไม่รั้นได้ไฉน
วิเคราะห์ถูกหากโลเลไม่มั่นใจ
คนไข้ไซร้ต้องตายมลายพลัน
อันข้อดีนั้นมาพร้อมข้อเสีย
หากอ่อนเปลี้ยไม่แน่ใจในครั้งนั้น
การรักษาหาได้มั่นสั้นจบกัน
ความดื้อรั้นคิดไม่ตันโรคมันตาย

คุณอนันต์โทษมหันต์มันธรรมชาติ
ตัวประหลาดใครๆ ไม่ประสงค์
ไม่สุงสิงไม่เข้าใจคนทรนง
เราต้องปลงคงมั่นมองข้อดี
ข้อร้ายอย่าสนใจไปประชดเขา
กวนตีนเอาโดนเหน็บจะเจ็บนะพี่
คำแสบทรวงถ่วงดุลลบความดี
ปล่อยเขาเถอะพี่มองแต่ดีดูนานๆ

เพ้อไปไกลขอกลับมา...ก่อนนะ
เธอจ้ะรุ่นหญ่ายย้ายย่องคล่องชอปปิ้ง
เรื่องอาหารดูแลไม่เคยทิ้ง
ฉันนั่งนิ่งมีกินก็หม่ำไป
เทมปุระกุ้งข้าวยำฉันจำจด
ไม่ต้องลดน้ำหนักรักเหลือหลาย
กุ้งห้าสิบบาทที่ตลาดแสนถูกใจ
เธอลองไปตลาดออมสินถูกลิ้นถูกเงิน