เงินที่แตกต่าง

เมื่อวาน ฉันไปศูนย์สิริกิติ์เพื่อเก็บหนังสือที่ขายไม่หมด ได้รับสายจากสนพ.วงกลมตั้งแต่วัน บอกให้ไปเคลียร์เงินตั้งแต่หกโมงเย็น ฉันเลยบอกว่านัดเด็กไปช่วยขนหนังสือตอนสองทุ่ม ทางร้านบอกว่า ไม่ต้องขนหรอก ตอนที่รับสาย ฉันก็คิดว่าอาจจะเหลือสักสามสี่เล่ม พอไปถึงที่บูธ หกโมงกว่าๆ เหลือบมองดูหนังสือของกำมะหยี่ที่บูธ...

หาไม่เจอ!

สรุปว่าขายหมด (ขายหมดจริงๆ) ฉันมีหน้าที่ไปรับเงิน ตกใจเหมือนกันกับจำนวนเงินที่ได้รับ และเมื่อรวมกับอีกสองบูธแล้ว มันมากจนฉันตกใจ อาจเป็นเพราะฉันไม่ได้คิดไว้ล่วงหน้าว่าควรจะได้กี่บาท ทั้งๆ ที่ก็ขนหนังสือไปส่งที่บูธต่างๆ ด้วยตัวเอง มันไม่ได้มากมายอะไรนักหรอกนะ สมัยที่ฉันเป็นมนุษย์เงินเดือนหรือเล่นหุ้น แป๊บๆ ก็อาจจะได้มากกว่าที่ได้วันนี้เสียอีก

แต่ ความสุขที่ได้จากการกำเงินจากการขายหนังสือของสำนักพิมพ์ ของหนังสือที่ฉันแปลเอง ที่เห็นน้องมาเดินถามหาแพร์ซโพลิสเล่ม 2 ในวันสุดท้าย และรอให้ฉันกลับไปเอาหนังสือจากที่รถมาให้ เพราะที่บูธอัลเทอร์เนทีฟ ไรเตอร์ก็หมด ลืมนึกไปว่าที่บูธพันธมิตรอีกสองบูธคือของพี่แป๊ดกับของคุณจ้อกก็ยังมีติดอยู่

น้องขอลายเซ็นที่ฉันไม่ค่อยคิดว่าจะมีคนอยากได้เท่าใดนัก ไม่แค่นั้น เมื่อน้องจากบูธนี้ไปแล้ว และฉันเก็บหนังสือและเคลียร์เงิน กำลังจะเดินไปที่รถเพื่อไปกินแชร์กับญาติ ฉันก็เห็นน้องคนเดิมอยู่ในบูธอื่นกำลังอ่านมินิบุคแพร์ซโพลิสเล่ม 2 อดไม่ได้ แอบไปกระซิบว่า เอาไว้อ่านที่บ้านก็ได้ค่ะ

ฉันขนลุกและรู้สึกชาอยู่หลายครั้งเมื่อวานนี้ เงินน้อยกว่าแต่ความสุขเหลือล้น สงสัยฉันจะดูเด็กลงด้วยเพราะอดรีนาลีนหลั่ง!!