เริ่มเดินอีกครั้งด้วยพลังจากเธอ

ฉันกลับมาแล้ว...

ฉันไม่แน่ใจตัวเองมาสักปีนึงเห็นจะได้ แต่แล้วก็กลับมา(น่าจะ) จริงๆ งานการเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ชีวิตส่วนตัวดูจะเป็นเรื่องที่ได้เรื่องที่สุด เหมือนคำทำนายอีกแล้ว จะเลือกเรื่องคู่หรือเรื่องงาน ถ้างานก็มาพร้อมเงินแล้วทุกสิ่งก็จะตามมา แต่บังเอิญฉันเอาพวงมาลัยดอกกุหลาบสองพวงไปไหว้พระแม่อุมาที่วัดแขกตั้งแต่ตอนต้นปี ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าได้ผลอย่างน่าประหลาดใจ แถมได้คนที่เข้าใจ ดูแลและเป็นห่วงเสมอมา ส่วนที่ว่าความสุขใจจะอยู่อีกนานสักเพียงใด ฉันก็ขอให้มันเป็นหน้าที่ของเทวดานางฟ้าจะเมตตา แม้จะมีคำทำนายอีกเหมือนกันถึงจุดจบอันแสนเศร้าแล้วเราจะคิดล่วงหน้าไปใยให้เปลืองความรู้สึก พูดเหมือนจะทำได้แต่ถึงเวลาก็ยังไม่บรรลุเช่นเคย

ฉันมีโอกาสได้ตอบคำถามผู้ใหญ่ท่านหนึ่งในเฟซบุคเรื่อง "แรดแต่ไม่มั่ว ยั่วแต่ไม่เอา" แล้วฉันก็เขียนคำอธิบายว่า "ถูกจายย" พี่เกิดสงสัย ไม่รู้ว่าบวกความรู้สึกไม่เข้าใจด้วยรึเปล่า แต่ฉันก็อธิบายอย่างที่คิดว่าชัดเจนที่สุดและยืดยาวตามเคย

"ตอบแบบซีเรียสเกินเหตุนะคะ
ตัวแดงนี่คือคนอื่นมองนู๋มังคะ ส่วนตัวขาวนี่คือความจริงแต่พูดไปคนก็คงคิดว่าร้อนตัว เลยเงียบไว้ดีที่สุด มีพี่คนนึงที่คนลือกันทั้งเมืองว่ามีชู้ แอนเลยถามว่า พี่ทำยังไงคนถึงจะเข้าใจ พี่ตอบว่า เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ แอน...ถามต่อว่ากี่ปี พี่ตอบว่า 20 ปีค่ะ ตอนนี้มาครึ่งทางนับได้ 10 แล้วตั้งแต่สิงสถิตย์อยู่ร้านชั้น 2 แต่ถ้านับตั้งแต่ครั้งแรกที่คนลือก็น่าจะครบแล้วนา ดีใจที่พี่xxxชอบค่ะ :)"

มีคำถามตามมาว่าใคร จะได้ไปถามให้อีกครั้ง

"I mean people in general ka. I am glad that you asked. I might be my weird way to test people. If people think that I do not know how to behave, they would show who they really are. It is kind of fun for me to see their reactions. :) am I crazy or stupid ka nea!?"

"Just being you is ok."

คำตอบทำให้ฉันยิ้มอย่างมีความหวัง แล้วฉันก็ส่งเรื่องราวในหนังสือของฉันที่เกี่ยวกับพี่คนนี้ไปให้ ฉันคิดว่าคงไม่มีตอนใดที่ทำให้ขุ่นเคืองใจ แล้วเมื่อฉันเจอพี่xxxครั้งต่อมา ฉันเห็นสายตาที่แตกต่างเหมือนจะมองหยั่งลึกลงไปในใจ ในความเป็นฉันที่ไม่ใช่ ไม่ใช่เลยที่ใครๆ คิดกัน...

ช่วงนี้ฉันเริ่มออกไปไหนต่อไหนด้วยความเต็มใจ เมื่อบังคับตัวเองไม่ได้ในหลายๆ เรื่อง ยังไงคนก็เข้าใจผิด ฉันก็ปล่อยวางและเข้าใจแสนเข้าใจว่า คงมีแต่เทวดานางฟ้าเท่านั้นแหละที่จะรู้จักฉันจริงๆ

งานเริ่มเดินพร้อมกับระยะเวลาที่กระชั้นชิดเพื่อโอกาสที่กำลังจะเข้ามา ความช่วยเหลือที่กัลยาณมิตรมีให้ด้วยความเต็มใจทำให้ความหวังที่งานจะเสร็จทันตามกำหนดอาจเป็นจริงได้ โครงการต่างๆ ที่ฉันคิดเอาไว้อาจเป็นไปได้อีกเช่นกัน แต่ใช่ว่าจะไม่มีอุปสรรคซึ่งฉันก็เข้าใจอีกเหมือนกันและก็พยายามทำให้ฝ่ายที่เกี่ยวข้องสบายใจมากที่สุด ในขณะเดียวกันฉันก็ยังสามารถทำตามที่วางแผนไว้ได้ พยายามทำของยากอีกแล้ว win-win

หนังสือเล่มแรกในชีวิตใกล้จะถึงขั้นตอนการจัดหน้าแล้ว แต่ฉันก็ยังต้องรีบเร่งให้เสร็จให้เร็วที่สุดเพื่อที่งานต่อไปจะเสร็จทันกำหนดการชนิดหืดขึ้นคอออกหูออกตาเป็นไปได้คล้ายเรื่องอัศจรรย์

ฉันพร้อมแล้วที่จะก้าวต่อไป คงมีเธอเท่านั้นที่จะเป็นกำลังใจให้ฉัน อย่างน้อยเธอก็เป็นผู้รับฟังที่ดีที่สุด ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอต้องอดทนฉันมากเพียงใด แต่เธอก็จะเป็น "เธอ" คนสำคัญของฉันตลอดไป...