แต่ยังล่องลอยไปในนาวา คล้ายดังว่าดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
บางครั้งเหมือนหมดแรงแสงความคิด รู้สึกผิดไม่วายคล้ายเมินเฉย
แต่ไม่เหมือนทุกครั้งที่เคยเคย อยากเปรียบเปรยแต่ไม่รู้คู่อะไร
แสงแดดส่องสอดผ่านม่านแมกไม้ ผ่านต้นสายปลายรากจากกิ่งไหว
แต่อย่างไรก็ไม่แจ้งถ้อยความใด อันว่าใจเหมือนนิ่งแต่วิ่งวน
นั่งมองดูเหมือนจิตอยู่แต่ครวญคิด ย้ำไม่ผิดแต่หลงป่าหาถนน
เหมือนเวียนวนไม่รู้อีกกี่หน ถอนใจจนไม่รู้บ่นไปทำไม
มองฟ้ามืดเสียงลมล้อต้นไม้ เสียงจากใจยังคร่ำครวญกว่าคืนใด
รู้หรือไม่ไร้อารมณ์ตรมจะตาย อยากปีนป่ายขึ้นจากโคลนโยนทิ้งไป
ถอนหายใจอีกแล้วเป็นแนวคลื่น ไม่อยากตื่นไม่อยากนอนจะได้ไหม
ฉันจะแก้ปัญหาของฉันอย่างไร แล้วก็รู้ว่าไม่มีคำตอบปลอบใจตน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น