เมื่อคืนฉันดูหนัง และได้ฟังเพลงไพเราะคำกลอนทำนองเสนาะ ช่างเหมาะเจาะกับอารมณ์
"สื่อรักลำนำสวรรค์" ชื่อเรื่องนั้นฉันได้ชม
ทั้งเรื่องล้วนคำคม ของ Pablo Neruda
ชาวเรือยากจนแสน The Postman เขาใฝ่หา
เมื่อจดหมายส่งมา รีบเร็วจี๊ขี่จักรยาน
ทั้งหมดจ่าหน้าถึง ผู้ดื้อดึงคนอาจหาญ
จากชิลีมานาน แต่คำหวานสะท้านใจ
จดหมายจากสาวสาว ทำคนเขลากระเถิบใกล้
กวีเอกเก่งกว่าใคร แถมยังได้เมียสุดงาม
จากห่างเริ่มใกล้ชิด ได้สนิทแทบทุกยาม
มีหลากหลายคำถาม ได้สว่างกระจ่างใจ
วันหนึ่่งหนุ่มได้พบ ได้สบตาหญิงหน้าใส
เมือเจอแทบเป็นใบ้ ตะลึงไงใจระทวย
อดรนทนไม่ได้ ต้องรีบไปคล้ายขอหวย
ทำไรได้คนสวย ขอกวีช่วยรวยคารม
ได้กลอนแสนเพราะพริ้ง สาวฟังนิ่งความรักบ่ม
และแล้วได้สุขสม หมดโศกตรมเลิกขมใจ
ถึงคราวได้กลับบ้าน กวีหาญจากเกลอใหม่
ทิ้งของไม่เป็นไร ไปรษณีย์ให้ใจดูแล
ข่าวคราวไม่มีถึง ชาวเกาะจึงไม่แยแส
อย่างไรมีหนึ่งแล และถึงแม้ไร้เสียงมา
อุดมการณ์ล้ำเลิศ เพาะบ่มเกิดก่อนจากลา
คอมมิวนิสต์แรงกล้า พาให้เขาเข้าเมืองไป
สองวันก่อนลูกคลอด ชีวิตจอดลูกขาดไร้
ซึ่งพ่อที่รอให้ กวีไซร้ได้กลับมา
เด็กโตจนเดินได้ กวีใหญ่ได้มาหา
ฟังเรื่องไม่พูดจา ติดตรึงตาคราเคยเยือน
พ่อเด็กบันทึกเสียง สรรพสำเนียงเพียงเพื่อเพื่อน
ฟังแล้วช่างย้ำเตือน มิลืมเลือนเหมือนเมื่อวาน
เดินเลาะริมหน้าผา เสียงลมซ่าข้าจดจาร
เสียงอื่นเขาลนลาน เสียงขับขานอันงดงาม
ทุกเสียงทีบันทึก ละเอียดลึกจิตล้นหลาม
หมดแล้วซึ่งคำถาม เพื่อนใจงามจำจากจร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น