ฉันโดนแบบนี้มาสองครั้งแล้วนะ เมื่อคืนเป็นครั้งที่สอง เวลาอยู่ใกล้ๆ คนฉลาด มักจะมีวิธีทำร้ายเราโดยที่เราไม่สามารถโต้ตอบหรือว่าเขาได้ตรงๆ (หรือถึงมีฉันก็ไม่เลือกที่จะทำ นอกซะจากเขาจะคิดไปเองว่าฉันตั้งใจทำร้ายเขา)
เช่น
มากับแฟน แต่เดินมาแอบอยู่ข้างเสาแล้วชมว่าฉันสวย เพราะคนอื่นจะไม่เห็น มีแต่ฉันได้เห็นได้ฟังโดยไม่มีพยานรับรู้ พอเราแกล้งทำตรงข้ามกับที่เขาพูด นั่นเป็นครั้งแรกที่เราโดนพ่นน้ำลาย ซึ่งก็บอกไม่ได้ว่าตั้งใจรึเปล่า จะว่าเมาก็ไม่ใช่ เพราะเห็นมาหลายครั้งแล้วว่าแกล้งเมา
มาหนนี้ก็อีกครั้ง พูดจาหลายอย่างกำกวม คล้ายจะว่าแต่ก็ไม่ระบุ เพียงเพื่อจะพ่นน้ำลายใส่หน้าฉันแล้วเดินจากไป แล้วก็ทำแบบเดิมๆ คือทำแบบไม่มีใครเห็น ไม่มีหลักฐาน จับไม่ได้คาหนังคาเขา
ก่อนหน้านี้ ฉันก็โดนอยู่บ่อยๆ ประเภทว่า มาทำหน้าตาเจ้าชู้กับฉัน ทำให้ฉันเห็น โดยที่ไม่มีใครรู้ หรือไม่ก็รู้ในแบบที่ว่า ฉันปรบมือข้างเดียว หรือไม่ก็แกล้งทำเป็นเมา มากอดฉัน มาทำให้ฉันรู้ความรู้สึกของเขา
ฉันเคยบอกไปแล้วว่า "อย่ามองฉันอีกได้มั้ย" เขาก็ว่า "แค่มองก็ไม่ได้เหรอ" ก็การมองของเขามันทรมานฉันหนักหนา ในเมื่อตัวเองได้เลือกแล้ว ก็อย่าทำร้ายคนอื่น ทำให้คนอื่นตัดใจไม่ได้สิ
จริงๆ แล้วมันก็เป็นมาตั้งแต่ต้น "อย่าบอกใครนะ เก็บเอาไว้สองคน" ทำเหมือนฉันเป็นคนไม่มีศักดิ์ศรี เหมือนคนไม่มีความรู้สึก นึกจะทำอะไรก็ได้ ฉันเป็นคนที่ไม่ดีในสายตาของคนเกือบทั้งหมดอยู่คนเดียว
เรื่อง "คำพิพากษา" ลอยขึ้นมาในใจฉันอีกครั้ง
ทำไมคนที่ฉันมีความรู้สึกที่ดีให้ ถึงได้ทำกับฉันแบบนี้ ฉันว่าฉันเลือกแล้วที่จะเก็บความรู้สึกดีๆ ไว้ตลอดไป ฉันยินดีที่เขามีคนที่รักอย่างจริงใจ จงรักภักดี ยอมปรับตัวเองทุกอย่างเพื่อให้เข้ากับเขา ฉันคงไม่ได้มีความพยายามมากมายขนาดนั้น แล้วฉันก็เห็นว่าเขาก็เหมาะสมกันดี เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเขา
สิ่งที่ฉันจะทำก็เป็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่ทำอีกเช่นเคย แม้แต่รุ่นพี่รุ่นน้องของเขาก็บอกว่า อย่าทำให้คนอื่นรู้ว่าเราอ่อนแอ แม้ว่าเขาเหล่านั้นจะไม่รู้ (หรือก็สังเกตจนรู้) เพราะฉันปกป้องเขาเสมอมา อะไรที่ฉันรับไว้ได้ก็รับไว้ ฉันรู้ว่าการเป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่นเป็นสิ่งที่เขารับไม่ได้ขนาดไหน
ฉันรู้แม้กระทั่งวันแรกๆ วันที่มีปัญหา วันที่ฉันต้องเลิกดื่ม เพราะครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันเมาแล้วไม่รู้ตัว จำอะไรไม่ได้ ด้วยสาเหตุที่เขาก็รู้เพราะฉันไว้ใจที่จะบอก แน่นอนเขาเป็นคนดีพอที่จะพาฉันไปส่งบ้านแบบไม่บุบสลาย แต่เขาก็รักตัวเองพอที่จะไม่ปล่อยให้เพื่อนฝูงรู้ว่า เขากลับมาดูแลฉัน...
ฉันรู้ว่าเขาหมายความอย่างไร ที่เขาพร่ำพูดว่า เขาเป็นคนไม่ดี ฉันมองใครอย่างลึกซึ้งและพยายามทำความเข้าใจว่า อะไรที่หล่อหลอมให้ใครเป็นอย่างไร และฉันก็รู้ว่า ในส่วนลึกๆ เขาไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรนักหรอก เพียงแต่เมื่อความรู้สึกกับเหตุผลมันไม่ได้ไปด้วยกัน มันก็ถูกต้องแล้วที่เลือกเหตุผล แต่ฉันก็ควรบอกให้รู้ว่า ในเมื่อเลือกเหตุผลแล้ว อย่ามาปล่อยความรู้สึกที่ฉัน ทำลายความรู้สึกดีๆ ที่ฉันมีให้ ด้วยความรู้สึกที่เขามีต่อฉัน
ฉันเห็นสายตา เห็นปฏิกิริยาที่เขาทำยามที่มีปัญหากับเพื่อน เขาเป็นคนดี เขา "ยอม" เพื่อน เหมือนๆ กับที่ฉันเขียนข้อดีของเขาเป็นข้อๆ แล้ววันนั้น เขาก็ขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน
เขาขโมยหอมแก้มฉันในเวลาที่ไม่มีใครเห็น ฉันเป็นได้แค่เงา แค่อะไรที่อยู่ในมุมมืด....ตลอดมา
เวลาที่มีใครเข้ามาจีบฉัน ก็ทำท่าโมโหคล้ายจะหึง พูดจาประชด "ทำไมไม่ไปร้องเพลงกับเขาล่ะ" ได้สิ ก็เขาถาม ฉันก็ไปร้องเพลงกับพี่ที่มาจีบฉันทันที พอเขาเห็น อาการก็ออก แล้วก็ทนไม่ไหว กลับบ้านไป
ิอาการหุนหัน รีบกลับบ้าน ดูเหมือนจะมีฉันคนเดียวที่เห็น(อีกแล้ว)
ฉันต้องหลบลี้หนีหน้าผู้คนไปอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด ก็เพราะฉันโดนจากทุกคนรอบด้าน ฉันได้แต่เก็บเอาไว้ เพราะฉันรู้ว่าถ้าพูดออกมา จะต้องมีคนเสีย มันไม่มีทางออกที่ วิน-วิน หรอก แล้วฉันจะต้องยอมเป็นคนเสียต่อไปอีกนานแค่ไหน
ฉันพยายามจะไม่มองเขา เพื่อที่จะได้ไม่ต้องรับรู้ว่าเขามองมาที่ฉัน แต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เคยทำ พอฉันไม่มอง ไม่สนใจ เขาก็ต้องมาแอบข้างเสาอย่างเคย เพื่อให้ฉันรับรู้อยู่คนเดียวว่าเขาไม่พอใจที่ฉันเย็นชา
เมื่อวานฉันก็ทักทายตามปกติ ไม่ได้มองตาเป็นพิเศษ คุยเรื่องสัพเพเหระ เมื่อเขาแวะเวียนเข้ามาใกล้ๆ กับฉัน แต่พอฉันโดนสาดด้วยน้ำลาย ฉันก็อดร้องไห้ไม่ได้ ฉันไม่ได้โกรธเพราะไม่รู้จะโกรธเพราะอะไร ฉันเสียใจ เสียใจที่คนที่ฉันมีความรู้สึกดีๆ ให้ ทำกับฉันแบบนี้ และฉันก็เสียใจ ที่ฉันปล่อยให้เขาเข้ามาภายในส่วนลึกในใจของฉันมาเป็นแรมปี
ฉันเลือกที่จะไม่ทำอะไรเหมือนเขา เลือกที่จะอยู่ในที่แจ้ง เลือกทำอะไรที่มีหลักฐาน ใครจะเอาผิด จะเอาเศษกระดาษที่มีลายมือของฉันไปให้คนอื่นดู ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องระหว่างเรา ฉันก็ไม่ว่าอะไร คำพูดลูกไม้ต่างๆ ที่ทำแบบไม่มีหลักฐาน ทำแบบคนฉลาด ไม่มีใครยืนยันได้นอกจากคนที่ถูกกระทำและคนที่กระทำกริยานั้นๆ ออกมา
แม้ว่านี่อาจจะเป็นแผนของเขาอีกครั้งหรือไม่ก็ตาม ฉันขอให้อภัยเป็นครั้งสุดท้าย และต่อจากนี้ไป เขาจะเป็นได้แค่ศาลพระภูมิ
ฉันจะทำอะไรอย่างเปิดเผยเหมือนเคย จะเอาไปเป็นหลักฐานยืนยัน มัดตัวฉันให้เป็นคนผิดเช่นเคยก็ตามใจ
เมื่อเขาไม่มีตัวตน เขาก็ไม่มีโอกาสทำผิดให้ฉันเลือกว่าจะอภัยหรือไม่ และเขาก็ไม่มีโอกาสทำดีให้ฉันเลือกว่าจะขอบคุณหรือไม่เช่นกัน
ฉันไม่ได้เป็นคนน่าสงสาร ฉันจะไม่ยอมให้การกระทำของเขามีผลกระทบกับใจฉันเสียที ถ้าเขาจะฝังใจอยู่กับความคิดที่พ่อบอกเขาว่า "เขาจะพังเพราะผู้หญิง" ฉันก็ไม่สามารถจะไปเปลี่ยนความคิดของเขาได้ ฉันยังเชื่ออยู่เสมอว่า เราจะเป็นอย่างที่เราคิด เราปรารถนาว่าจะเป็น
ฉันจะไม่ยี่หระกับคนขี้ขลาดคนนี้อีกต่อไป...
เราคงมีกรรมพัวพันกันแค่นี้ ฉัน...ขอให้เธอโชคดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น