วันอาทิตย์ที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เรื่องของคนในวังวนใหม่ๆ

ฉันชักจะมีเรื่องราวที่ต้องบันทึกไว้ในรูปแบบที่นักเขียนเขาทำกัน...

เมื่อเราต้องการถ่ายทอดความจริงแต่ไม่สามารถถ่ายทอดออกมาในรูปแบบดั้งเดิมได้ ฉันคงต้องหัดพลิก หมุน ใส่จินตนาการให้ออกมาโดยที่คนอ่านไม่รู้ว่าเรื่องดั้งเดิมเป็นอย่างไรซะแล้วมั้งเนี่ย  

แต่ฉันว่า บางทีไอ้ที่ฉันถ่ายทอดแบบตรงๆ โต้งๆ คนเค้าก็เข้าใจไปเองว่าปรุงแต่งแล้วด้วยซ้ำ

บทสนทนากับหลากผู้คนในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มีอะไรสะกิดเตือนให้นึกถึงอะไรหลาายๆ อย่าง คนที่รู้จักคนมาแทบจะทุกแบบแล้ว อะไรจะทำหน้างงๆ เมื่อเจอวิธีการต่อปากต่อคำกับฉันนัก สรุปว่ามันดีกับตัวฉันเองมั้ยเนี่ย!!

พี่หนุ่มใหญ่แต่ใจวัยรุ่น ทำให้ค่ำคืนหนึ่งมีความหมาย ทำให้คนรอบตัวได้หัวเราะ สนุกสนานกับความไร้สาระของการส่งคำหยอด จีบหญิงที่เผอิญนั่งอยู่ตรงนั้น แทนที่จะนั่งนิ่งๆ ไม่ตอบโต้อย่างที่ผู้หญิงปกติพึงกระทำ ฉันก็เล่นด้วยแบบที่ฮากันตรึม คนจีบไม่วายโดนคนถูกจีบโต้แบบที่ไม่เคยเจอมาก่อน เป็นไงล่ะ ของหายากอยู่แถวๆ นี้แหละ

พี่ร้องเพลง ขอให้เหมือนเดิม บูโดกัน ฉันจะร้อง ขอให้เหมือนเดิม สุนทราภรณ์ ตามด้วย "ชั่วฟ้าดินสลาย สัญญาใจคนไหนบอก รักแล้วไม่ลวงหลอก ... "ไอ้ฉันนึกว่าจะร้อง "ชั่วดินฟ้า รักเธอ เสมอใจ ที่ฉัน รำพัน ทุกวัน ฝันไปถึงเธอ..."

ได้รับฟีดแบคจากพี่อีกคนว่า  "ใช้ได้ เล่นเป็น  ...ขอบใจนะที่ดูแลรุ่นพี่ของพี่"

วันรุ่งขึ้น ได้ทราบว่า เมื่อ 20 ปีที่แล้ว พี่คนเดียวกันส่งขนมจีบลูกพี่ลูกน้องของฉัน!

จะว่าไป ไม่ใช่แค่สนุกเท่านั้นนะ แค่การหยอกล้อไม่กี่ชั่วโมงกับอดีตข้าราชการใหญ่โต มันทำให้ฉันเหมือนได้รับการยอมรับจากกลุ่มพี่ๆ รุ่นใหญ่ เรารู้จักกันแบบกันเอง มีความหมายกว่าการแต่งตัวเรียบร้อย พูดจานอบน้อมในยามเจอะเจอกันแบบทางการ

ฉันได้อ้างอิงบทสนทนาไร้สาระนี้อีกถึง 2 ครั้งกับผู้ใหญ่อีก 2-3 คน น่าแปลกที่พวกรุ่นใหญ่เค้ารู้จักกันถ้วนทั่วกันหมด แล้วก็ทำให้พวกพี่ๆ เหล่านั้น มองฉันในอีกรูปแบบหนึ่ง...

คล้ายว่า ความสามารถในการรินเบียร์ไม่ให้มีฟอง จะนำฉันไปสู่วงสนทนาส่วนตัวพิเศษของกลุ่มเพื่่อนซี้อีกโลกหนึ่ง บางทีเรามักจะคิดว่าผู้ใหญ่ที่โตมากๆ หน้าที่การงานใหญ่โต เป็นเจ้าของ เป็นคนมีชื่อเสียง คงคุยกันแต่เรื่องธุรกิจ หารู้ไม่ว่า บางกลุ่มร้องเพลงเล่นกีต้าร์ เมาเหล้าเหมือนๆ อย่างเพื่อนของฉันสมัยก่อนไม่มีผิด 

ที่วาสมัยก่อนก็เพราะ ตอนนี้เพื่อนๆ ที่ว่ากลายเป็นมนุษย์ทำงานเต็มตัว คุยกันแต่ละทีมีแต่เรื่องธุรกิจ เรื่องมีสาระ 

ถ้าฉันไม่ได้เป็นฉันอย่างทุกวันนี้ ฉันคงไม่มีโอกาสได้ก้าวเข้าไปอยู่ในวังวน ในโลก ในกลุ่มคนที่แตกต่าง ที่น่าสนใจ ประเทืองปัญหาและต่อมหรรษาอย่างนี้ 

ชีวิตฉันนี่มันก็ดีทีเดียวนะเนี่ย!!

ไม่มีความคิดเห็น: