แค่เขียนก็คุ้ม

จดหมายฉบับนี้เป็นการติดต่อหลังจากที่ไม่ได้พบเจอกันค่อนปี ความสัมพันธ์ที่ไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเป็นการถาวรหรือแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง แล้วฉันก็ได้รับคำตอบกลับไม่นานเกินรอ...

+++
คิดถึงค่ะ เลยเขียนมาหา
ตอนนี้แอนก็ไม่สบายแต่สบายดี มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากมายคงคล้ายๆ กับป้าเหมือนกัน มีคนคิดว่าแอนเลิกคบป้าอู๋และเรามีปัญหาอะไรกันมากมาย แต่สำหรับแอนแล้ว แอนคิดว่าแอนเข้าใจว่าป้าเป็นยังไง ยังนึกถึงวันคืนดีๆ ที่ป้าตามใจไปกินนั่นกินนี่กับแอนเสมอ เคยซื้อนมวัวมาทำกินเอง ไม่ได้เรื่องเลยค่ะ แต่จะไปกินที่ซอยเสือใหญ่นั่นก็ไปไม่ถูก

หลังๆ ก็ไม่ค่อยได้ไปที่ร้าน เมื่อคืนวันอาทิตย์แวะไปร้องเพลงที่ไวน์บริดจ์ ก็ขุดเพลงหนักๆ มาร้องเหมือนเคย มีเพิ่ม ชั่วฟ้าดินสลาย ที่กำลังจะกลายเป็นเพลงฮิตในไม่ช้า แล้วตามด้วย เพลงสุดท้าย กลกามแห่งความรัก ขาด live and learn ไปหนึ่งเพลง

ที่ร้านมีแต่เด็ก ใหม่ๆ แต่กันเองมาก ช่วยกันร้องสนุกดี เดี๋ยวนี้แอนร้องเพลงหันหลังให้คนดูนะคะ จะได้ใส่อารมณ์ได้เต็มที่ เสียงคงไม่อลังอย่างป้า แต่ท่าน่าจะชนะขาดนะคะ 555

เริ่มมีความ รู้สึกเข้าใจอารมณ์ของป้าเวลาที่เขียนจดหมายหาแฟนทั้งๆ ที่คิดว่าเขาตายแล้ว ไม่ได้หมายความว่าแอนแช่งอะไรป้านะคะ (แต่ป้าก็คงรู้อยู่แล้วล่ะว่าแอนพูดแล้วมันก็ออกมาอย่างงี้ทุกที)

พี่ บี๋ดูแลแอนตลอดทุกๆ อย่าง เหมือนแอนเป็นสัตว์เลี้ยงมีหน้าที่หาข้าวหาน้ำให้ แอนก็กินกับนอนแล้วก็ดูหนังเล่นคอม แต่คิดว่าช่วงชีวิตหยุดนิ่งใกล้จะจบแล้วค่ะ เป็นช่วงเวลาที่มีชีวิตคู่ที่ดี ไม่คิดว่าจะได้มีช่วงเวลาที่อยู่กับใครสักคนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วไม่ เบื่อไม่หงุดหงิด ต่างคนต่างทำโน่นนี่ไป ถ้าเวลาแบบนี้มันจะอยู่อีกไม่นานก็ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็น "ชีวิตคู่" จริงๆ

อยากพบเจอพูดคุยกับป้าเหมือนเดิมนะคะ กับพี่ยิ้มก็เจอกันไม่เกินห้าครั้งเลยปีนี้

ใครจะว่าอะไร แอนก็เข้าใจป้าเสมอนะคะ หวังว่าป้าก็คงจะเข้าใจแอนเหมือนเดิม

I can be myself when I am with P'Bee ka. I am truly me when I am with you too.

ความรักไม่เหมือนสิ่งของที่ให้ใครแล้วจะให้คนอื่นไม่ได้ แอนให้ป้าอู๋ได้แค่ไหนก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่ว่าเราจะเจอกันทุกวันหรือไม่ได้เจอกันอีก

แอน