เฟซบุคอย่าบุกอีเมล

ตื่นมางัวเงีย
เพราะเพลียปัญหา
คุณชายเอ่ยมา
อีกคราแล้วไร

เสียงคุยโทรศัพท์
สำทับทันใด
ส่งให้แล้วไง
เหตุใดไม่เจอ

รีบลุกจากเตียง
สำเนียงเสียงบ่น
ดูหน้าจออีกหน
ผลก็เหมือนเดิม

ผิดซ้ำที่เก่า
เมาตั้งแต่เริ่ม
เสียงดุเข้าเสริม
เรื่องเดิมกลับมา

ความเข้าใจผิด
ความคิดสับสน
ยังหลงเวียนวน
วนอยู่เช่นเคย

หากเข้าใจพื้นฐาน
เสียงานไม่เลย
ถึงเบื่อขอเปรย
ขอเผยอีกครา

ตัวตนที่เจอ
ของเธอแตกต่าง
ต้องเข้าใจบ้าง
ห่างไม่ได้เลย

แต่ละแห่งที่
เธอมีตัวตน
อย่าใช้ปะปน
ต้องทนต้องจำ

ที่นี่ชื่อนี้
ที่อื่นชื่อไหน
ที่บ้านชื่ออะไร
กับใครเรียกตาม

อยู่กับเพื่อนเรียกชื่อ
อยู่กับน้องเรียกพี่
อยู่กับโลกเสมือนนี้
ชื่อพี่ชื่ออะไร

อีเมลก็คือชื่อ
จงถือเหมือนกัน
ชื่อในเฟซบุคนั่น
ก็ไม่เหมือนกันนะเออ

คุยในเฟซบุค
ใช้ชื่อเฟซบุค
อย่าให้ต้องปลุก
ลุกขึ้นจดจำ

อีเมลมี@
ก่อนลงท้ายมีจุด
ต้องจำเป็นชุด
ดุจสิ่งสำคัญ

ชื่อในเฟซบุค
ก็แล้วแต่ตั้ง
บอกอะไรจงฟัง
นั่งพิมพ์ดีๆ

แต่ยูสเซอร์เนม
กลับใช้อีเมล
อ่านแล้วพิมพ์เร็ว
พาสเวิร์ดว่าไร

ส่งข้อความหาใคร
จะส่งไปไหน
ข้อให้ระวัง

ส่งไปอีเมล
ต้องมี @ และจุด
แต่เธอจงหยุด
หากไม่ออนไลน์

ถ้าอยู่เฟซบุค
ส่งจากเมสเสจ
@จุดก็ทุเรศ
ส่งเดชก็ส่งไปเลย

คุยกับคนเฟซบุค
ส่งทางเมสเสจ
ต้องใช้ชื่อพิเศษ
ส่งเอกเทศไปเลย

ส่งผ่านเฟซบุค
ใช้ชื่อเฟซบุค
อย่าพิเรนไปรุก
คลุกกับอีเมล