เด็กคนนี้เกิดระหว่างที่ฉันไปเยี่ยมน้องสาวที่ฮ่องกง...วันปลายเดือน...ของเดือนปลายปี...ปีเกิดเดียวกับคุณป้าแม่หนูในชุดสีม่วง...สีโปรดของป้าแท้ๆ คนนี้ชื่อแสนเพราะพริ้งว่า...นีรรดา
sms จากน้องชายสั้นๆ "ลูกผู้หญิง" เป็น sms เดียวที่ได้รับทั้งที่ฉันมีสารพัดคำถาม ความเห็นและขอรูปดู จนต้องมาถ่ายรูปเองเมื่อ "น้องนี" อายุได้ 15 วัน
เมื่อเด็กอายุครบ 15 วัน หากไม่แจ้งเกิดให้เรียบร้อย ก็ต้องไปจัดการเรื่องราวทำเรื่องเสียเวลา โชคดีที่โรงพยาบาลมีบริการจัดการเรื่องสูติบัตรให้เรียบร้อย ไม่เช่นนั้นพ่อแม่มือใหม่ก็คงมีธุระเพิ่มเติม นอกเหนือจากความวึ่นวือ (ขอทันสมัยกับเขาหน่อย ถ้าเมื่อไหร่ยังจะใช้คำว่า "วุ่นวาย" ดูจะโดนค่อนว่า "เชย" อยู่เป็นนิจ)อลวน ตื่นตระหนกว่า คราวนี้ น้องนีร้องไห้เพราะอะไรหว่า
ฉันเป็นป้าที่ดูจะไม่ค่อยเห่อหลานสักเท่าไหร่ ใช่ว่าจะไม่ดีใจที่มีหลานแท้ๆ กับเขาสักที แต่ก็อดช้ำใจเล็กๆ ไม่ได้ว่า ในที่สุดฉันก็เป็นป้ากะเขาจริงๆ ไอ้ที่เคยเรียกตัวเองว่า พี่ หรือ น้า เพื่อหลอกตัวเองว่า ยังไม่ได้แกสักเท่าใดนัก นี่ถ้าหลานน้าคนอื่นๆ แต่งงานมีลูก คราวนี้ฉันต้องเป็น ย่าหรือยาย จะรับได้มั้ยเนี่ย
ฉันว่าน้องนีเลี้ยงง่าย เท่าที่เจอดูจะหลับเป็นส่วนใหญ่ เวลาตื่น ถ้าร้องก็ร้องพอให้รู้ว่า "มาดูแลหนูด้วยนะ" แล้วพอได้กินนมแม่ก็เงียบไป น้องสะใภ้ของฉันเอาใจใส่ดูแลลูกด้วยตัวเองตั้งแต่คลอดเพียงคนเดียว เท่านี้ก็แน่ใจได้แล้วว่า ไม่มีใครจะดูแลหลานคนนี้ได้ดีไปกว่าแม่ของน้องนี
ฉันคิดอยู่นิดหน่อยว่า จะรับบทป้าที่น่ารัก เมื่อน้องสะใภ้ต้องกลับไปทำงานประจำ แต่อันนี้ก็ต้องแล้วแต่ครอบครัวของน้องชายว่าจะไว้ใจให้ฉันดูแลหรือไม่ ฉันเองก็ใช่ว่าจะเคยมีลูก ก็คงต้องไปค้นตำรับตำราเลี้ยงลูก ปัดฝุ่นและอ่านก่อนจะไปดูแลลูกเขา
กลับจากฮ่องกงมีของฝากน้องนีมากกว่าพ่อและแม่น้องนีเพียบ ไม่ใช่แค่ของเล่น ฉันน่ะคิดถึงอนาคตนะจะบอกให้ ซื้อที่ติดมุมโต๊ะกันชน และที่กันประตูหนีบ กว่าจะได้ใช้ก็อีกเป็นปีๆ ส่วนตุ๊กตารูปสัตว์ใส่นิ้วเป็นสิบๆ ตัว เอาไว้เล่านิทานหลอกหลานตัวน้อยน่าจะได้ใช้ในไม่ช้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น