เรื่องของ "งาน"

งานสำนักพิมพ์

สองวันมานี้ ทำงานแบบสบายๆ คล้ายว่าได้ทำจนขีดสุดแล้ว งานก็เริ่มเบาลง มีกำหนดว่าต้องรับต้นฉบับมาอ่านทวน แก้ไขคำโดด สะกดผิด อะไรที่ตกหล่น รอดหูรอดตา ทั้งที่ก็ละเอียดถี่ยิบจนผู้ร่วมงานระอาไป บางที่ก็ล้ำเส้น แต่ฉันถือว่า หน้าที่ประสานงาน คือการประสานให้ทุกอย่างเรียบร้อย เหมือนเป็นเจ้าของโครงการ

งานเมื่อก่อน

สมัยที่เป็นมนุษย์ออฟฟิศ ผู้ร่วมงานจะมีหน้าที่ประจำของแต่ละคน ถ้าทุกคนทำหน้าที่ตัวเองได้ดี ครบถ้วน ถูกต้อง ภายในเวลาที่กำหนด ฉันก็เหนื่อยน้อยหน่อย แค่รับช่วงและส่งต่อให้คนอื่น แต่ถ้าใครโยเย โยกโย้ ยุ่งยาก และสั้นๆ ว่า แย่ ฉันก็ต้องสรุปให้ ทำแทน ตามจิก สุดแล้วแต่รูปแบบการทำงานที่มีปัญหา

งานที่เคยมีคนเปรียบเทียบให้ฟัง

ในหนึ่งโครงการเหมือนเครื่องจักรกลขนาดใหญ่ ที่มีทั้งเฟืองหลักและน็อตตัวกระจิ๋ว ถ้าน็อตหลุดแม้เพียงจุดเดียว ภาพรวมก็จะไม่สมบูรณ์และมีปัญหาหากเป็นน็อตตัวสำคัญ หากเป็นน็อตตัวเล็กและความสำคัญไม่มาก ก็ไม่ต้องใส่ใจนัก แต่ไอ้คำจำกัดความของคำว่า "สำคัญ" ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน และมาตรฐานการทำงานของแต่ละคนก็แตกต่างกัน ไอ้ความแตกต่างของคนนี่แหละที่ทำให้เกิดปัญหาไม่หยุดหย่อน อย่างที่ใครๆ ก็ชอบพูดกันว่า "มากคนมากความ"

งานตกแต่งต่อเติมบ้าน

เมื่อวานก็เพิ่งพูดเรื่องนี้กับพี่ที่ไปทำบุญด้วยกันหยกๆ ว่าคนที่เก่งเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะจะขาดความยืดหยุ่น และคนที่มีความยืดหยุ่นสูงก็จะสามารถเข้ากับคนได้มาก พี่คนนี้ต้องติดต่องานกับคนระดับที่ชาวปะกิตเรียกว่าบลูคอล์ล่า ฉันเคยผ่านประสบการณ์นั้นมาแล้ว และให้หัวเสียยิ่งนัก กะอีแค่บอกว่าให้ทำตามแบบ ทาสีให้เหมือนเดิม ถ้าไม่ไปนั่งกำกับ ไม่มีทางได้อย่างที่อยาก อันนี้มันก็ขึ้นอยู่กับความละเอียด หรือเรียกสั้นๆ แบบไม่ต้องถนอมน้ำใจ ว่า ชุ่ย แต่ก็ไม่ใช่อย่างนั้นซะทีเดียวหรอก ฉันเองให้มาดูความละเอียดอีกทีก็จะเจอปัญหาทุกครั้งให้ตายเถอะ

เรื่องบ้านนี่ชัดเจนมาก ทาสีไม่เสมอ เลอะบัว กระเบื้องยาไม่เท่ากัน น้ำรั่ว ติดกระจกไม่เนียบ เอียงบ้างล่ะ ผ้าม่านระยะห่างไม่เท่ากัน เย็บไม่ปราณีต ประตูตัดไม้เหลือสั้นไปมีช่องส่วนที่ติดกับพื้นใหญ่เกินไป ฝุ่นเข้ามาได้ง่าย ติดตู้แขวนผนังเบี้ยว สีลอก ถลอก สีไม่ได้มาตรฐาน เลอะแล้วเช็ดไม่ออก รอยต่อพื้นติดกับบัวไม่สนิท หน้าตาทาซิลิโคนเลอะเทอะแถมยังมีรูอากาศ ฝนสาดเข้ามาตามรูได้ ฉาบปูนไม่เรียบ โกงค่าวัสดุก่อสร้าง หรือไม่ก็ขโมยไปใช้ส่วนตัวก็มีนะเธอ

ฉันยังไม่เคยเจอคนที่ดูแลการสร้าง/ตกแต่งบ้านเองแล้วไม่หัวเสียสักคน

งานของใจ

เลิกหัวเสียแล้ว ไปหาอะไรทำให้อารมณ์สดใส รออ่านต้นฉบับอีกรอบก่อนพิมพ์จริง แวะไปดูโรงพิมพ์สักนิดเพื่อให้เห็นว่าใส่ใจ ทางนั้นจะได้เอาใจใส่เหมือนๆ กัน

งานสังคม

ช่วงเย็นไปสังสรรค์กับรุ่นพี่รุ่นน้องที่ไม่เคยรวมพลเช่นนี้มาก่อน แต่ ณ เวลาตีห้าสี่สิบเก้านาทีวันนี้ ได้รับ sms ขอให้ไปประชุมงานหนึ่ง ซึ่งไม่ได้บอกว่าเมื่อไหร่

งานครอบครัว

ถ้าให้จัดลำดับความสำคัญ วันนี้ฉันไม่ยอมเปลี่ยนแผนแน่ ไม่ยอมให้เรื่องงานมามีบทบาทกับชีวิตมากเกินไป เมื่อวานฉันเพิ่งโดยน้องชายค่อนว่า ต้องให้เวลากับครอบครัวบ้างนะ ผ่านเวลานี้ไปแล้วจะเสียใจ ประมาณว่าลูกสาวกำลังน่ารัก ให้รีบมาดูซะ ฉันก็ตอบกลับไปตรงๆ ว่า ก็เธอไปสร้างครอบครัวใหม่ จะให้ฉันถือว่าเป็นครอบครัวได้ไง และอีกอย่างการที่ไปวุ่นวาย วอแว มีผลให้เกิดบางปัญหาตามมา น้องชายคนดีก็ยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่า ไม่มีปัญหาใดๆ ฉันก็โอเค

งานที่คนเห็นค่า

อันที่จริงแล้ว ให้ใครๆ เขาคิดถึงเรา เรียกหา ดีกว่าเสนอหน้าโดยที่เขาไม่ได้อยากให้มานะเธอ

คนจะได้เห็นค่าฉันซะที