เธอเคยเป็นมั้ย...เมื่อก่อนอยากได้เหลือเกิน แต่พอไม่อยากได้แล้ว กลับได้โดยไม่ต้องร้องขอ...ฉันเคยอยากให้แฟนทำเซอร์ไพร้ส์ ประมาณว่าถือช่อดอกไม้มาให้กลางที่ชุมชน ทำอะไรหวานๆ ซึ้งๆ แบบที่ถ้าเล่าให้ใครฟังก็อิจฉา
แล้วพอถึงวันที่ฉันหมดใจ ตัดสัมพันธ์ กลับได้ทุกอย่างที่อยากได้ แต่พอได้แล้ว กลับไม่ทำให้รู้สึกตื่นเต้นดีใจแต่อย่างใด
ฉันเจอแบบนี้บ่อยนะ บ่อยจนบางที งง...งงว่า มันเกิดอะไรขึ้นมา ถึงได้มาเห็นค่าของฉัน
บางทีก็หัดเล่นเปียโนทั้งๆ ที่เล่นไม่เป็น ฝึกซ้อมอยู่เป็นนาน แต่เมื่อฉันได้ฟัง สมองซีกเหตุผลทำงานเต็มที่ ไร้ความรู้สึก มีแต่ทึ่งว่า เก่งนะ เล่นได้ด้วย แค่นั้น จบ
บางทีก็ซื้อดอกไม้เดินมาให้ด้วยตัวเอง ฉันยังจำภาพได้ติดตา
หรือบางคนก็ส่งข้อความประมาณว่า เธอทำให้ฉันอยากเป็นคนที่ดีขึ้น คุ้นๆ ว่าเหมือนใน As Good As It Gets ยังไงพิกล
มุขเล่นเปียโนนี่ฉันเจอบ่อย รวมทั้งร้องเพลงให้ฟัง หรือให้ฟังเพลงนี้นะ เพราะผมบอกความนัยตามเนื้อร้อง
ยังมีเรื่องการรายงานว่าไปไหน ทำอะไร อีก ตอนดีๆ กันอยู่ ไม่บอก ไม่กล่าว ไม่รู้ ไม่ชี้ หลบๆ ซ่อนๆ
เวลามีโทรศัพท์มา ทำท่าลุกรี้ลุกลนออกไปรับโทรศัพท์ไกลๆ หรือกระทั่งนั่งนับจำนวนนาทีที่โทรเข้าออกในแต่ละวัน เมื่อเช็คเสร็จก็ลบรายละเอียดการโทรและข้อความทุกวัน พอฉันไม่สนใจ คราวนี้อยู่ดีๆ ก็เปรยให้ฟังว่า จำนวนนาทีที่คุยโทรศัพท์ตั้ง 420 นาที ด้วยหวังว่าฉันจะถามเพิ่มเติม แต่ไม่ล่ะ ฉันได้กันตัวเองออกมาอยู่ในอีกสถานะหนึ่งแล้ว เมื่อไม่ใช่คนพิเศษ ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้จะเห็นอะไรใดๆ ทั้งสิ้น เมื่อไม่มีสิทธิ์ก็ไม่เรียกร้อง ไม่เรียกร้องก็ไม่เครียด ไม่อยากรู้ ชีวิตก็เป็นสุขดี
คงเหมือนการลงโทษละมัง
มันทำให้ฉันนึกถึงหนังยางที่หากบีบสองข้างเข้าหากัน ความยืดหยุ่นของยางก็จะทำให้เด้งออก ส่วนถ้าเรายืดยางไปมากๆ แรงดีดกลับก็จะสวนทางกลับมาในระดับเดียวกัน
แต่ถ้าดึงแรงเกินไป หนังยางขาด ไปแล้วไปเลยนะเธอ
คราวนี้จะดึงแค่ไหนล่ะ ไม่อยากได้จริงๆ รึเปล่าเนี่ย
ภาพโดย brightonsinger
http://www.flickr.com/photos/dandini/989799039/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น