กล่องนี้มีคนให้มา อาจเป็นเพราะของมีจำกัด ให้รางวัลคนอยู่ดึก กลับจากงานเลี้ยง ไปต่อบ้านเพื่อน เพื่อนอีกคนเห็นของข้างใน บอกกล่าวขอยืมทันที ฉันปฏิเสธทันควัน เดี๋ยวขออ่านก่อนแล้วจะส่งต่อโดยพลัน กล่องนี้ยังอยู่ในรถอีกหลายวัน รู้สึกผิดเล็กน้อยถึงปานกลางที่เอามาดองไว้ แทนที่จะให้เพื่อนยืมไปก่อน
ได้ฤกษ์อ่านเมื่อคืนนี้
อ่านที่บ้าน ยังไม่จบ ติดไปอ่านที่ร้านประจำเหมือนเคย เลิกสนใจแล้วว่า คนจะค่อนขอดว่าปฏิบัติกิจกรรมผิดสถานที่ อ่านหนังสือค่อนไปทางธรรมะในสถานที่อโคจร คราวนี้พอคนถามว่า ไม่มีที่อ่านที่บ้านเหรอ ตอบฉะฉานว่า นี่เราก็รู้จักกันมาสิบปี ก็อ่านอย่างงี้มาตลอด ยังสงสัยอีกเหรอ
หลายเรื่องราวเคยเห็น เคยได้รับผ่าน forward mail มาก็มาก คติง่ายๆ สั้นๆ แต่ ทำ และ "ทำใจ" ยาก ก็ยังมีคนกล่าวถึงตลอดมา ประโยคเด็ดคงไม่พ้น
"ชีวิตที่สมบูรณ์ คือ 'ใจ' ที่ยอมรับธรรมชาติความไม่สมบูรณ์ของชีวิต"
แล้วมันก็มาสรุปลงที่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เหมือนที่เราก็เรียนมาตั้งแต่ประถม
หนังสือพูดเรื่องการนินทา นี่ก็อีก ก็เหมือนๆ กับที่เคยอ่านเคยฟังมา ว่าอย่าไปสนใจคำคนเลย ไม่ว่าจะทำดีอย่างไรก็ยังไม่ถูกใจคนบางกลุ่ม ถ้าเราคิดว่าทำดีแล้ว ก็ไม่ต้องไปสนใจ ยิ่งคนที่นินทาคนอื่นมากๆ เพราะตนเองนั่นแหละที่มีปัญหา ต้องไปคอยกดคนอื่นในต่ำลง เพราะดูเหมือนจะเป็นการทำให้ตัวเองสูงขึ้นโดยปริยาย
เรื่องของทุกข์สุขที่มาคู่กันเสมอ อะไรที่นำความสุขมาให้เรามากๆ เมื่อขาดก็ทำให้เราทุกข์ในระดับเดียวกัน
ชีวิตเหมือนคลื่นในทะเล มีขึ้นก็มีลง ทำไมไม่ทำตัวแบบปลาโลมา ที่ไม่ว่าจะขึ้นหรือลงก็สนุกกับมัน
ความสุขที่แท้ต้องเป็นแก่นต้นไม้ที่แข็งแรง เติบโต ไม่ใช่เปลือกที่หลุดร่อน เปราะบาง (มีเงิน มีชื่อเสียง) ความสุขที่แท้เกิดจากใจที่เป็นอิสระ การเป็นผู้ให้
ผู้ที่ปฏิบัติธรรม ไม่ว่าเรื่องที่กระทบจะเป็นเรื่องที่นำมาซึ่งความสุขหรือความทุกข์ จะรับทุกสิ่งด้วยการนิ่ง มีสติ แล้วเราก็จะเป็นอิสระจากสิ่งใดๆ ที่เข้ามากระทบ
อ่านจบเล่ม ฉันไม่ได้ "ได้" อะไรเพิ่มขึ้นหรอก สิ่งที่ได้คือการตอกย้ำซ้ำๆ สิ่งที่รับรู้มาก่อนหน้า จบเล่มเริ่มเข้าสู่ทางโลก ปัญหาทางโลกหลั่งไหล รับรู้ปัญหาคนอื่นที่เรามีส่วนเข้าไปเกี่ยวข้อง ช่วยเหลือ
ได้ข้อคิดจากบทสนทนา "ช่างแม่ง" ที่ช่างตรงกับเนื้อหาเรื่อง "เอาวะ กับ ช่างแม่ง" ในหนังสือที่เพิ่งอ่านจบพอดี
ไม่ว่าจะอย่างไร ทำดีที่สุดแล้ว พยายามแค่ไหนก็ตาม ผลออกมาอย่างไร จะร้ายหรือดี ก็....ช่างแม่ง
ไม่ว่าฉันจะถามคำถามใดๆ พี่ "ช่างแม่ง" ผู้มีประสบการณ์ในงานทางโลก ก็ตอบได้เป็นอย่างดี อันที่จริงแล้วคนที่จะประสบความสำเร็จทางโลกก็ด้วยประสบปัญหาและฝ่าฟันผ่านร้อนผ่านหนาวมาจากรับรู้สัจธรรม โลกและธรรมมันคู่กันอยู่แล้ว
มุมมองที่ฉันได้รับเพิ่มเติมทำให้ ฉันเห็นภาพกว้างขึ้นกว่าเดิมมากมาย แน่นอนว่าถ้าเราสามารถคิดเชื่อมโยงอะไรๆ ที่ได้รับก็จะนำมาปรับใช้กับด้านอื่นๆ ได้เสมอ
เรื่องเล็กน้อยสำคัญอย่างไม่น่าเชื่อ เหมือนๆ กับงานประสานงาน งานโครงการที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง และก็เหมือนๆ กับการปรุงอาหารที่วัตถุดิบหลักของการทำอาหารสักอย่างหนึ่ง ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่หรอก สิ่งที่ทำให้อร่อยเพิ่มขึ้น เป็นเพียงแค่การบิด พลิก เพิ่ม เติม แต่งเพียงนิดเดียว
เรื่องเล็กนั่นแหละที่เป็นเรื่องใหญ่ หรือไม่ใช่ลองคิดดู
คลื่นใหญ่ถาโถม ไม่สำคัญเท่าจิตดวงเล็กๆ ที่ยอมรับและสนุกไปกับจังหวะขึ้นลงของชีวิต
ลืมบอกไปว่าหนังสือชื่อ กล่องบุญ 4 ขอติเพื่อก่อนิดตามนิสัยพื้นฐานว่า น่าจะเย็บกี่แทนไสกาว เวลาอ่านกลัวหนังสือจะหลุดเป็นแผ่นๆ เสียจริง
เอ หรือเขาตั้งใจให้ค่อยๆ เปิด ค่อยๆ พลิก ค่อยๆ อ่านให้ซึมซาบ หว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น