วันเสาร์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2553

อะไรวะ! แต่ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องเริ่มต้นแต่เช้า

เรื่องอะไรวะก็ขอแค่นั้นละกัน ควรจะคิดถึงปัจจุบันและอนาคต...

วันนี้ดำเนินไปเรื่อยๆ ไม่ได้แม้เสี้ยวเชื้อไฟของเมื่อคืน ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ มีที่เพิ่มก็ไปโบสถ์ในวัน Good Friday ตามที่โดนขอร้องแกมบังคับ นั่งฟังบ้างไม่ฟังบ้าง คิดอะไรออกก็จดโน้ตเอาไว้ สายจากพี่ที่แสนดีดังขึ้น รับสายพร้อมกับข่าวดีที่เอื้อเฟื้อให้ จากนั้นรีบวางแผนนัดแนะตกลงเพื่อวางหนังสือเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งบูธ อย่างน้อยอีกสี่วันก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย

ขอแว๊บไปเรื่องอะไรวะหน่อยเถอะ ฉันก็ยังงงๆ อยู่ว่า ฉันไปทำอะไร แล้วพอพยายามใช้ความเข้าใจลองคิดว่าถ้าฉันเป็นคนนั้นฉันจะรู้สึกอย่างไร แล้วก็พบว่าช่วยไม่ได้ เมื่อถึงคราวที่มองโลกในแง่ร้าย อะไรๆ มันก็ดูร้ายไปหมด เลือกมองอย่างไรมันก็เป็นอย่างนั้น เพราะอันที่จริงแล้ว ไม่มีใครที่สามารถล่วงรู้ความคิดของใครๆ ได้หรอก และถ้าจะให้ดี ให้มีความสุข ถ้าเกิดสิ่งดี ก็มองว่าเป็นเจตนาดี หากได้ผลลัพธ์ไม่ดี ก็มองซะว่าเจตนาดีแต่ไม่ได้ผลอย่างที่ตั้งใจไว้

นายที่ดี(ตามหลักสูตรที่ฉันเรียนมาและพิสูจน์แล้ว) คือ นายที่ใช้ให้คนอื่นทำงานแทนเรา เมื่อก่อน ฉันก็คิดตรงข้ามกับข้อความที่ว่าเหมือนๆ กับใครๆ ถ้าใครจะว่าหลอกใช้ แล้วหลอกใช้คืออะไรล่ะ ถ้าหลอกใช้แล้วจ่ายเงิน อย่างนี้เรียกว่า หลอกใช้รึเปล่า ถ้าหลอกใช้แล้วทำให้คนที่หาว่าโดนหลอกเป็นคนเก่งรอบตัว ไปไหนก็สบายเพราะทำเป็นทุกอย่าง คุมคนได้ อย่างนี้เรียกว่าฉันปรารถนาดีรึเปล่า

ฉันก็ว่า ฉันทำใจไว้แล้วนา รู้ว่าทำดีแบบนี้มีแต่โดนกับโดน ก็ต้องยอมรับผลที่คาดไว้แล้ว ฉันมีความสุขที่ฝันลมๆ แล้งๆ ว่า วันหนึ่งเขาจะหันมองกลับมาด้วยมุมมองที่แตกต่าง

ถ้าจะมีคำถามว่า อะไรที่ฉันทำต่างจากที่นายเก่าทำกับฉัน ฉันตอบได้ทันทีเลยว่า ฉันไม่ได้ระเบิดอารมณ์หลังจากที่โดนว่าแรงๆ แบบไร้ความเคารพนับถือใดๆ ฉันดีใจที่เมื่อเจออะไรแบบนี้แล้วระดับอารมณ์ของฉันค่อนข้างปกติ มีเพียงอาการงงและงงเท่านั้น แต่ใจหนึ่งก็ไม่รู้ว่ามีใครมาป้ายสีหรือพูดในแง่ร้ายให้หูเบาหรือไม่ ถ้าคนรอบตัวเป็นคนอาฆาตต้องล้างแค้นเหมือนคนที่อยู่ดูไบ มันก็คงจะเป็นอย่างนี้แหละ ใครๆ ก็เตือนตั้งนานแล้ว ได้แต่คิดว่า สงบจะสยบความเคลื่อนไหว ไว้รอให้เขาหายโมโหและน้อยใจอย่างแรงค่อยเข้าไปหา ถ้าเข้าไปตอนนี้มีแต่พังกับพัง นี่ขนาดไม่ไปหาก็ยังโดนอย่างจังเลย รู้สึกอยากให้กำลังใจตัวเองว่า เก่งจัง ไม่โวยวายและคิดมากกับสิ่งที่ได้เห็นได้ยินได้ฟังได้อ่าน

พรุ่งนี้เตรียมขนหนังสือไปขายท่ามกลางความไม่แน่นอนว่าจะไปเจอเสื้อแดงเสื้อชมพูที่ไหน คนจะมางานสัปดาห์หนังสือหรือไม่

ไม่มีความคิดเห็น: